Podsumowując, należy oddać drużynie Poznańskiego Lecha, że dokonali w zasadzie niemożliwego. Najpierw awansowali do fazy grupowej Pucharu UEFA. Wielu wtedy uważało, iż to przypadek i że na tym etapie Lechici zakończa przygodę z europejskimi pucharami. Kiedy kolejne mecz przynosiły korzystne wyniki, a w konsekwencji awans z grupy, cała Polska napełniła się nadzieją na to, że może wreszcie uda się powalczyć o trofea. Oczywiście, nikt nie liczył na to, że Lech wygra tegoroczną edycję, ale z każdym meczem rosły szanse na awans. Losowanie par 1/16 dało kolejne nadzieje. Udinese, mimo iż uważane za silniejszą musiało się sporo napracować, aby awansować. A przecież Lech mógł trafić na AC Milan. Niestety, w pierwszym meczu zabrakło szczęścia. Najpierw samobójczy gol Arboledy, później poprzeczka i słupek ratowały z opresji Włochów. Taka jest piłka. Pozostaje pewien niedosyt po tym dwumeczu, jednak nie zapominajmy o korzyściach dla polskiej piłki, jakie przyniósł Lech. Po pierwsze udowodnili, że w naszym kraju także w piłkę grać umiemy. Po drugie, UEFA na pewno dopisze dzięki postawie Kolejorza kilka punktów w klasyfikacji, według której przyznawane są miejsca w europejskich pucharach. Kto wie może, dzięki temu jak grał Lech zyskamy dodatkowe miejsce dla kolejnej drużyny w pucharze UEFA czy nawet w Lidze Mistrzów? Kolejorz odpada z rozgrywek, ale mimo to wszyscy powinniśmy tej drużynie podziękować za emocje, nadzieje, i piękną postawę w większości meczów, jakie Lech rozegrał w europejskich pucharach.