- Jeszcze nie! Poczekaj chwilkę.
Po chwilce.
- Nakryję.
- Poczekaj, muszę znaleźć talerze.
- Znajdę.
- Poczekaj, nie wiesz które.
- Wiem.
- Ty wiesz, ja wiem, to ja znajdę.
Nakryłam.

O 16:00 T. z R. nerwowo przebierają nogami. Została godzina, goście i tak się spóźnią, bo każdy się spóźnia.
Nie ma to jak spokojne święta, przygotowywane bez pośpiechu. Ot, takie zwykłe. I z jaką pomocą!

A jak jeszcze kiedyś usłyszę, że "nie pomagasz"...