Który z nich miał rację? Myślę, że żaden z nich się nie mylił. Kultura może zarówno uczyć jak postępować i żyć, ale także pomaga wyrazić siebie.



Terapia przez tworzenie

Chyba wszyscy przyznają więc, że kultura ma wielkie znaczenie. Pomaga rozwijać się człowiekowi, wpływać na czynny rozwój osobowości. Pozwala też wyrobić społecznie akceptowane postawy. Dostarczając silnych doświadczeń, rozwija sferę emocjonalną i wyostrza wyobraźnię. Ułatwia nawiązywanie kontaktów człowiekowi który ma z tym trudności, choćby w ten sposób, że po obejrzeniu filmu czy przeczytaniu książki, osoba dowiaduje się jak się zachować, co mówić, jak postępować. Kultura stwarza więc możliwości do tego, żeby poznać samego siebie, odkryć prawdę o sobie. Dochodzimy w tym momencie do zasadniczego wniosku: kultura pełni funkcję terapeutyczną. Pomaga zminimalizować i zlikwidować problemy natury psychicznej i społecznej. Człowiek staje bowiem przed wieloma problemami. I jeśli nie potrafi umiejętnie i we właściwym momencie ich rozwiązać, wówczas nawarstwiają się one stwarzając coraz większe trudności. Człowiek zamyka się w swoim toksycznym świecie. Kultura może się wtedy stać odpowiednią terapią. Pełni bowiem podwójną funkcję. Z jednej strony pomaga człowiekowi poprzez opisywanie stanów własnego ducha, zrozumieć siebie i otaczającą rzeczywistość. Z drugiej zaś staje się narzędziem komunikacji. Człowiek twórczo opowiadający o sobie staje się wtedy podmiotem dialogu. Kultura jest tutaj środkiem do nawiązania relacji ze społeczeństwem.