Wydaje się, że bardzo ważną podpowiedzią na temat charakteru zaangażowania Ryszarda Krauzego w intrygę będzie to, czy wróci on teraz (podobno po urlopie) do Polski, czy też zostanie jakiś czas (jak donosi „Dziennik”) na Morzu Śródziemnym. Jeżeli teza o tym, że jest mózgiem intrygi jest prawdziwa, to można przyjąć, że wróci dopiero po zmianie rządu, stwarzając Platformie Obywatelskiej (która pewnie będzie rządziła po wyborach) problem, jak go potraktować: jako przestępcę, który manipulując wysokimi urzędnikami państwowymi doprowadził do poważnego kryzysu politycznego, czy wręcz przeciwnie, jako zbawcę demokracji, który dał Platformie upragnioną władzę.

Ludzie, którzy wewnątrz struktury polityczno-rządowej pilnowali tego, by intryga rozwijała się w dobrym kierunku, musieli być wcześniej jakoś pozyskani. To, jak określają Ryszarda Krauzego w podsłuchanych rozmowach telefonicznych panowie Kaczmarek, Kornatowski, Netzel czy Marzec - m.in. jako „najlepszego płatnika”, wskazuje na to, w jaki sposób zostali „kupieni” jako sojusznicy i następnie wtajemniczeni (pewnie w różnym stopniu) w scenariusz intrygi. Jeżeli tak było w istocie, to Janusz Kaczmarek nie musiał uzyskać wiedzy na temat charakteru planowanej akcji CBA od kogokolwiek ze struktur rządowych - on od początku wiedział co jest „grane” i przechwytując nawet najdrobniejsze informacje (jeszcze jako prokurator krajowy) uważał, czy sprawy toczą się w dobrym kierunku. Informacja przekazana wręcz „na talerzu” przez Zbigniewa Ziobro o planowanym zakończeniu akcji (z konieczności, w celu uniknięcia podczas wkraczania funkcjonariuszy CBA do gabinetu Leppera starcia z funkcjonariuszami BOR, podlegających Kaczmarkowi) była na pewno bardzo pożądanym prezentem. Dodatkową poszlaką uzasadniającą takie rozumowanie jest to, iż niezbyt chętnie rozstawał się ze stołkiem prokuratora krajowego - być może jako minister spraw wewnętrznych miał nieco gorszy wgląd w rozgrywające się wydarzenia.

Ale wydarzenia od początku intrygi toczyły się we właściwym kierunku. CBA, spragnione sukcesów połknęło przynętę, rozpoczęło operację, przy okazji i ku zadowoleniu animatorów intrygi fałszując więcej dokumentów, niż mu było wolno, aż przyszedł przeddzień dnia, w którym CBA miało sfinalizować operację poprzez przyłapanie samego Andrzeja Leppera z łapówką w kieszeni - w tym momencie podejrzenia sięgały już tak daleko. Był to zarazem moment w którym animatorzy intrygi musieli podjąć decyzję, jak dalej nią posterować. Dlatego też konieczna, nocna wizyta Janusza Kaczmarka w apartamencie Ryszarda Krauzego trwała aż 27 minut - wielokrotnie więcej, niż potrzeba na proste przekazanie informacji o finale prowadzonej przez CBA akcji. Być może omawiane było raczej co innego: którą opcję planu należy dalej realizować: „A” czy „B”. Można sobie bowiem bez trudu wyobrazić, że opcja „B” była także: było nią ujawnienie afery opinii publicznej w przypadku, gdyby premier wiedząc o łapówce, która ostatecznie dotarła do Leppera, nie zareagował, nie podjął żadnych kroków chroniąc trwanie koalicji. W tym momencie intrygi można było jeszcze decydować: czy rozwalić koalicję poprzez napuszczenie Leppera na Jarosława Kaczyńskiego (co się stało), pozostawiając tego pierwszego jeszcze w politycznej grze, czy tez ostatecznie utopić Leppera, jako ewidentnego łapownika, złapanego z „kasą” w kieszeni. Najwyraźniej w trakcie nocnej narady zapadła decyzja o realizacji jednak planu „A” i oszczędzeniu Leppera do dalszych rozgrywek politycznych.