Duńskie mieszczaństwo i rybacy, którzy byli uzależnieni od kupców niemieckich, odczuwali ich przywileje jako pokaźny cieżar. Nastąpiła walka z hegemonią miast poprzez proceder zrywania umów, szantaż i rabunek. Za opłatą 4000 marek udało się początkowo uratować przywileje Hanzy, lecz król duński nie zadowolił sie tym i zajął Visby, jedno z najstarszych miast Hanzy.
Doprowadziło to do zerwania stosunków z Danią i wojny. Początkowo Hanza poniosła porażkę, ale po zjeździe miast w Kolonii i zawiązaniu tzw. Federacji Kolońskiej, wzrosła siła polityczna miast, poprawiła się ich siła militarna, a wprowadzone cło funtowe pozwoliło zgromadzić środki na działania wojenne.

Doprowadziło to do zawarcia pokoju w Stralsundzie w 1370 r., który był sukcesem Hanzy.
Król duński został militarnie pokonany przez miasta hanzeatyckie, a przyznane przywileje były uznaniem wiodącej roli Hanzy na Bałtyku i Morzu Północym.
Szczyt dominacji Hanzy przypadający na 1370 r. pobudził cichą opozycję ze strony Anglii i Holandii. Rozwój handlu w tych krajach, zwłaszcza eksport sukna angielskiego na rynki opanowane przez Hanzę, doprowadził do powstania konkurencyjnych wspólnot kupieckich, których statki docierały do Gdańska, Elbląga, Stralsundu. Jednocześnie przywileje kupców niemieckich w Anglii uległy ograniczeniu, nałożono na nich podatki i cła, co spotkało sie z opozycją miast i kupców hanzeatyckich i konfiskatą angielskich towarów w bałtyckich portach.
Zdołano dojść do kompromisu, który jednak pozwalał handlować kupcom angielskim na Bałtyku, co podniosło znacznie znaczenie Gdańska, którego interesy nie były już tak zbieżne z Lubeką i innymi miastami łużyckimi i pruskimi.

Pojawiły się też trudności w stosunkach handlowych we Flandrii, po blokadzie handlowej i negocjacjach doszło do kompromisu i porozumienia. Do stopniowej utraty świetności miast przyczyniły się też gorsze stosunki wewnętrzne, głównie konflikty społeczne i polityczne pomiędzy patrycjatem, bogatymi kupcami, a warstwami średnimi, które nie były dopuszczane do samorządów miejskich, a tym samym nie miały wpływu na ich decyzje.
Głównie sprawami spornymi były niesprawiedliwe obciążenia podatkowe.

Do czynników zewnętrznych trzeba zaliczyć jeszcze piractwo morskie, rozwinięte szeroko w XV w., poza tym upadek hegemonii zakonu krzyżackiego po bitwie pod Gruwaldem w 1410 r., w wyniku czego Elbląg i Gdańsk zrzuciły z siebie jarzmo krzyżackie i oddały się pod panowanie Królestwa Polskiego.