Niestety pod koniec kwietnia 2006 roku wydawca miesięcznika „Filipinka” zdecydował zawiesić działalność z powodu nieopłacalności. Ostatni numer mogliśmy kupić w maju 2006 roku. Wydawca wyjaśniał: „W dniu 21 kwietnia wydawnictwo Bauer podjęło decyzję o zawieszeniu wydawania miesięcznika Filipinka. 27 kwietnia do sprzedaży wszedł ostatni, majowy numer magazynu. Wydawca podjął decyzje o zawieszeniu wydawania Filipinki z powodu jej niesatysfakcjonującego rozwoju. Silna konkurencja w segmencie prasy młodzieżowej, a także wśród magazynów dla młodych kobiet uniemożliwia obecnie wydawanie dwóch zbliżonych tematycznie magazynów: Filipinki i Twista.”

Przez pół wieku swojego istnienia Filipinka odegrała dużą rolę w tworzeniu podkultury młodzieżowej, kształtując nie tylko charakter i osobowość młodych kobiet, lecz także ich wygląd, sposób ubierania.
Czasopismo to łączyło kilka pokoleń nastolatek, było bardzo ważne dla dziewcząt zwłaszcza w czasach peerelu, gdzie brak wszelkich środków dawał się we znaki a „Filipinka” pomagała czuć się modnie, podawała pomysły na stroje i kreacje, uczyła szydełkowania, robienia ozdób na choinkę czy urządzenia sobie kącika do nauki.
Miesięcznik ten przyczynił się w ogromnej mierze do przemian obyczajowych, poszerzania horyzontów a także do większej swobody w poruszaniu tematów trudnych jak np.; nastoletnie matki.

Odkąd wydawnictwo Bauer przejęło kontrolę nad miesięcznikiem zaczęto stawiać na komercję. Do tego czasu „Filipinka” była gazetą na wysokim poziomie, i co najważniejsze starała się podciągać do tego poziomu młodego czytelnika, niż odwrotnie. Upadek „Filipinki” to upadek ambitnego, a co za tym idzie, niestety nisko sprzedającego się czasopisma.

 

 

1. Agnieszka Drwal, „Była sobie Filipinka”, www.pinezka.pl
2. Katarzyna Kromka, „F jak Filipinka”, www.pinezka.pl
3. www.wikipedia.org
4. Anna Piwowarska, Pr.licenc. „Trzy oblicza Filipinki. Epizod z dziejów transformacji polskich pism młodzieżowych przełomu wieków”, http://wkajt.republika.pl/anapi