Najbardziej jednak nie rozumiem z tego wymagania od siebie wierności w związku internetowym. Oczywiście monogamia to cnota we współczesnych czasach. Ale przez to, że mamy internetowego partnera, w którego jesteśmy ślepo wpatrzeni, fałszywie zakochani, zapominamy, że miłość może przejść nam koło nosa. Spotkamy naprawdę idealną dla nas osobę, z którą winniśmy spędzić resztę naszego dni. Nie robimy tego, wierząc, że jedyną miłością jest nie istniejące uczucie do drugiego człowieka, na którym opieramy naszą egzystencje. Skoro ono nie istnieje, czy istnieje nasze życie?