Jeżeli sami nie będziemy dumni z tego, że jesteśmy Polakami, nie możemy liczyć na to, że wielki świat nam w tym pomoże. Jeżeli sami nie możemy w istotny sposób zmienić naszych przyzwyczajeń, zadbajmy o to, aby nasze dzieci, narażone na ogłupiającą medialną "papkę", miały dostęp do książki i słowa mówionego. To wynosi się z domu i to jest tajemnica prawdziwego dziedzictwa. Rozmawiajmy w domu często, poprawnie i bez wulgaryzmów. To najskuteczniejsza forma nauki języka i szacunku do słowa.

Jeżeli nie jesteśmy już w stanie powstrzymać naszego "języka", wyładujmy ten "brudny bagaż" na osobności. Przed samym sobą. Czasami nawet do...lustra. To przynosi ulgę. Nie można w pełni rozkoszować się "niebem" nie znając "piekła". Musimy umieć wszystko, ale tylko od nas samych zależy z czego korzystać będziemy najczęściej.
Nie ulegajmy bezkrytycznie "modzie" i krótkotrwałym postanowieniom. Nie ogłaszajmy roku 2008 rokiem czystości i poprawności języka. To obowiązek ciążący na nas przez całe życie.

Życzę tego sobie i wam studenci, naszym dzieciom i pokoleniu, którego los spoczywa w naszych rękach, umysłach, i sercach. Przyszłym Polkom i Polakom, którzy umocnią pozycję naszego kraju we wspólnej Europie. Status bycia Europejczykiem już dawno "załatwiły" za nas realia geograficzne,ale bycie prawdziwym Polakiem zależy już tylko od nas samych. Dziękuję za uwagę.


Napisane z wielkiej miłości do języka polskiego w dniu 6.06. Roku Pańskiego 2007, a poprawione tuż po wschodzie słońca, dnia 7.06.2007. Tak mi dopomóż Panie Boże i wszyscy święci. Amen.