„Pokolenie ‘89” to nie tylko świat polityki i studenckiego buntu. To również hołd religijny oddany Janowi Pawłowi II poprzez „Ojcze Nasz” – modlitwy odmawianej na cześć przyjazdu papieża do Polski. Następnie Koczanowicz stara się oddać klimat lat osiemdziesiątych, które w Polsce kojarzone są między innymi z NZS – Niezależnym Zrzeszeniem Studentów, będącym sprzeciwem społeczeństwa wobec ówczesnego reżimu politycznego – oraz z Pomarańczową Alternatywą – happeningiem nawiązującym do holenderskiego ruchu Provo z lat sześćdziesiątych.

Wspomniany w filmie strajk studencki na Uniwersytecie Warszawskim nawiązywał do hippisowskich demonstracji z marca 1968 roku. Ruch masowy lat sześćdziesiątych łączył szerokie rzesze młodzieży walczącej przeciw imperializmowi amerykańskiemu. W 1968 roku, w czasie konwencji Partii Demokratycznej, ruch komun artystycznych zorganizował swoją największą akcję o nazwie „Festiwal Życia”. Chodziło o rozładowanie napięcia wśród ludzi przybyłych na kontestację zorganizowaną w odpowiedzi na zjazd partyjny.
Lata osiemdziesiąte w Polsce to częste demonstracje, okrzyki, młodzieńczy entuzjazm i kult skórzanej kurtki. Podczas zwierzeń w budziła się w ludziach żywa tęsknota za Powstaniem Warszawskim. Polscy studenci również pragnęli być solidarni, co wyraźnie pokazują nam kadry z tamtych lat.

Realizatorzy filmu zadbali o to, by każdemu wydarzeniu towarzyszyła odpowiednia oprawa muzyczna. Wśród ścieżki dźwiękowej wykorzystanej na potrzeby dokumentu znalazła się muzyka kojarzona głównie ze słynnym festiwalem w Jarocinie, który później przyjął nazwę Festiwal Muzyków Rockowych. Widzowie mogli rozpoznać utwory typu „Generacja poroniona”, „Mieszkam w Polsce” i „Zmiany” oraz zespoły takie jak: Kult, Perfect i HEY z Kasią Nosowską na czele. Sam Marcin Meller nazwał Jarocin „wentylem bezpieczeństwa”, który w istocie zrzeszał przedstawicieli kultury alternatywnej.
Kolejne sceny dokumentu koncentrują uwagę widza na reklamowych sloganach i odważnych stwierdzeniach.

Można usłyszeć choćby sardoniczny wierszyk „Na drzewach zamiast liści będą wisieć komuniści” – Marcin Meller wypowiada ten slogan na jednym ze zgromadzeń przeciwko rządom KC PZPR. Do innych należy: „Chcesz mieć telefon – głosuj na mnie”.