Bronią wojownika jest cisza i spokój, medytacja, ale medytacja idealistyczna, dla dobra piękna i chwały niebios. Droga egoisty w końcu też prowadzi do odkrycia korzyści płynących z medytacji, jednak takie intencje egoistyczne to ciągle jest życie buntem i zniewoleniem i robieniem parodii z rozwoju duchowego, który z założenia opiera się na czystych, idealistycznych pobudkach, czyli na wolności od wszelkich pragnień poza życiem światłem.

Wojownikiem można się stać wyłącznie poprzez samodzielne poszukiwania duchowe oparte na szczerych intencjach odkrycia prawdy bez szukania w tym korzyści, prawdy wolnej od tego co osobiście i ogólnie znanej i odkrycie tego w sobie. Droga wojownika wynika ze świadomości, że życie tutaj to walka światła z ciemnością. Wojownik światła żyje dla osiągnięcia wolności i doskonałości duchowej tutaj i zrealizowania potęgi swego ducha, a nie uwolnienia z materii i od cierpienia jak w  drodze egoisty. Wynika to ze  świadomości swojej własnej decyzji zejścia w materię, jak też celu i sensu zejścia i wzięcia odpowiedzialności za to i osiągnięcia z tego najwyższych możliwych korzyści.

Jedynie taka świadomość prowadzi do właściwie rozumianego prawdziwego rozwoju duchowego inaczej jest to raczej rozwój umysłowy obejmujący świadomość istnienia nadświadomego stanu umysłu i naukę korzystania z niego podporządkowanego przeżyciu i zaspokajaniu pragnień, a dopiero potem poznawaniu mądrości i ew. transcendencji. Sam cel życia jest wtedy nie całkiem jasny, zwykle w jakimś stopniu przejęty od innych jak np. pogląd o ewolucji, o przyjemnościach podobnie decyzję zejścia uważana jest wtedy za swój błąd, upadek czy wypadek przy pracy. Prawdziwego rozwoju duchowego nie można łączyć z mieszczańskim strachem i marudzeniem, trzeba wybrać i iść na całość w pewności swej decyzji.

Droga wojownika opiera się na odwadze i nieustraszoności, która nie jest brakiem lęku, ale gotowością na spotkanie się z samym sobą, również ze swym smutkiem, strachem, to przekraczanie strachu i otwieranie na całą prawdę o sobie, na stopniowym akceptowaniu swej materialności w sposób mądry, bez ulegania ego, bez poddawania się swej materialności, bez "spryciarskiego" wygodnictwa. Droga wojownika ambitnie, samodzielnie szukającego sensu życia i samorealizacji to niesamowita ciągła przygoda i odkrywanie wciąż coś nowego o świecie, ludziach, o sobie, o Bogu, wszechświecie.