Również w Europie kraje uznawane za socjalistyczne mogą pochwalić się sukcesami tak na polu ekonomicznym, jak i społecznym. Co prawda we wszystkich państwach UE dominuje sektor prywatny, to jednak poziom fiskalizmu czy wydatków socjalnych jest bardzo zróżnicowany. I tutaj okazuje się, że kraje o najwyższych podatkach i największym udziale wydatków socjalnych w PKB radzą sobie bardzo dobrze, a wieszczenie o ich kryzysie nie ma nic wspólnego z rzeczywistością.

W rzekomo przesocjalizowanych krajach starej UE poziom życia ludzi jest o wiele wyższy niż wśród innych, bardziej liberalnych państwach UE, a wzrost PKB przekłada się w znacznie większym stopniu na poziom życia społeczeństwa niż w neoliberalnych Stanach Zjednoczonych. Przykładowo w ONZ-wskim rankingu Human Development Index (obejmuje on długość życia, jakość edukacji oraz średni dochód na głowę mieszkańca) czołowe miejsca zajmują kraje o wysokich podatkach i kosztach pracy. Pierwsze miejsce zajmuje Norwegia, drugie Islandia, a piąte Szwecja. USA zajmują dopiero 8 miejsce. Przewagę modelu socjaldemokratycznego nad liberalnym jeszcze lepiej niż HDI pokazuje Human Poverty Index, który szereguje 18 najbardziej rozwiniętych państw świata stosownie do panującego w nich poziomu ubóstwa, analfabetyzmu, trwałego bezrobocia i średniej długości życia. Wyniki badań, obrazujące sytuację społeczno-ekonomiczną krajów rozwiniętych pod koniec lat dziewięćdziesiątych, pokazują jednoznacznie, że USA, obok Włoch, Irlandii i Wielkiej Brytanii miały najgorsze wskaźniki ze wszystkich krajów rozwiniętych. Tabeli przewodzą Szwecja i Norwegia, a do pierwszej szóstki weszły też inne kraje o bardzo wysokich podatkach, czyli Dania i Finlandia. Dane te wskazują, że jeżeli chodzi o jakość i długość życia Amerykanie muszą przejść jeszcze długą drogę rozwoju, aby chociażby zbliżyć się do standardów skandynawskiego welfare state. Wbrew mitom również poziom bezrobocia w krajach o wysokich podatkach i rozbudowanych świadczeniach socjalnych jest bardzo niski. W Szwecji, Danii i Norwegii bezrobocie wynosi około 5%, a długotrwałe nie przekracza 1%. Innymi słowy wysokie koszty pracy i duże obciążenia socjalne nie są przeszkodą dla tworzenia nowych miejsc pracy. Z drugiej strony kraje skandynawskie nie tylko mają najlepsze wskaźniki socjalne na świecie, ale też w rankingach konkurencyjności i rozwoju technologicznego Szwecja, Dania czy Finlandia od lat zajmują czołowe miejsca. Również wzrost gospodarczy w tych państwach jest stabilny, a w Szwecji i Finlandii zdecydowanie przekracza średnią unijną (jest też wyższy niż w USA czy Wielkiej Brytanii). W drugim kwartale 2006 r. poziom PKB w Szwecji był wyższy niż rok wcześniej o 4,8%, a w Finlandii aż o 6,6%. Powszechny, bezpłatny system do edukacji i państwowe programy wdrażania nowych technologii stanowią więc gwarancję bezpiecznego i długotrwałego rozwoju ekonomicznego i społecznego.