Nie ważne, co mówią, byleby w ogóle mówili. Tą zasadą zdaje się kierować wielu polityków. Romanowi Giertychowi nie można na pewno odmówić popularności. Jest to niewątpliwie najbardziej kontrowersyjny Minister Edukacji. Nie przypominam sobie, aby w czasach, kiedy sama nosiłam jeszcze dwa warkoczyki (a nie było to wcale tak dawno) i biegałam po szkolnym korytarzu krzycząc „berek”, moi koledzy i koleżanki wiedzieli kto obecnie patronuje procesowi naszego kształcenia. Dziś nawet pierwszoklasista nie ma najmniejszego problemu z odpowiedzią na pytanie, kto jest obecnie Ministrem Edukacji. W Internecie ogromną popularnością cieszą się gry, w których główną rolę otrzymała postać Pana Ministra. Zaryzykuję stwierdzenie, że Roman Giertych popularnością bije na głowę nawet pokemony. Dzieciaki chłoną każda nowinkę na jego temat. Zainteresowanie polityka rośnie (szczególnie wśród najmłodszych). Ale czy to dobrze ?

Z salonów na boisko…

Kilkunastu chłopców goniących za piłką po boisku, przy bloku to widok, który nikogo nie dziwi. To co wydarzyło się podczas tej gry wprawiło mnie jednak w ogromne osłupienie. Zabawa toczyła się w najlepsze, gdy jeden z małych piłkarzy mówiąc kolokwialnie „zaliczył glebę”. Leżał przez chwilę bez słowa i bez ruchu na betonowym boisku. Po jakimś czasie podniósł się. Spojrzał na swoich kolegów, a na jego policzkach pojawiły się przezroczyste groszki. Łzy kapały na beton. Dzieciaki bywają czasem naprawdę okrutne. Nikt nie wyciągnął pomocnej dłoni do tego malca. Zamiast tego chłopcy zaczęli przekrzykiwać się, zasypując „rannego” hasłami w stylu „chłopaki nie płaczą” albo „mażesz się jak baba”. W pewnym momencie jeden z młodych piłkarzy (dodam, że nie miał on więcej jak 10 lat) wykrzyknął: ”Jesteś żałosny jak Roman Giertych”. W tym momencie rozległ się gromki śmiech. Atmosfera rozgrzała się do czerwoności. Dzieciaki podchwyciły pomysł i posypały się hasła dotyczące Ministra. Wydawać by się mogło, że urządzili sobie konkurs na najlepsze hasło dotyczące Romana Giertycha (lepsze w tym wypadku przekłada się na głupsze i bardziej obraźliwe). Konkurs w toku, tymczasem ja stałam w oknie ze szczęką na wysokości podłogi. Zastanawiałam się, skąd oni to wszystko wiedzą?!