Zastanawiałem się z kolegami, dlaczego Roman Giertych musiał zostać ministrem właśnie teraz, kiedy my uczęszczamy do szkoły. Czy nie mógłby nim być, gdy my już skończymy edukację?

Pewien 12-latek rzucił w swojego kolegę "kozą" z nosa, co zakończyło się gonitwą dookoła ławek. Kiedy matematyczka uderzyła tego drugiego w pośladek, uczeń rozzłościł się i ryknął: "K...a, spier...j, ch..u!!! Przy...ć pani?!".

Nam nie trzeba kolejnej reformy systemu edukacji. Nam trzeba jego reformacji. Poniższe zostało przyjęte w lipcu br. do jednej z naszych gazet ogólnopolskich, acz nie doczekało się publikacji, dlatego wysyłam tu.

Narzekamy na młodzież, że nie chce się uczyć, że jest agresywna i źle wychowana. A może jest to po prostu przejaw frustracji, że muszą uczęszczać do miejsca, które jest instytucją nie z tej epoki?

Współczesna szkoła odchodzi od schematycznego kształcenia i „wbijana” dzieciom do głów regułek.

Podstawowym problemem osoby uczącej się jest dziś ilość informacji, które musi przetworzyć, by wydobyć wiedzę przydatną w życiu osobistym lub zawodowym. Niestety, umiejętności tych raczej nie nabędziemy na etapie edukacji szkolnej.

Codziennie rano, gdy otwieram oczy, rozważam słowa Marka Aureliusza o powołaniu do trudu człowieka. Później moja utopijna wizja zostaje zmącona myślą o szkole. Tak, o tej, która rzekomo uczy i wychowuje. Prawda jest jednak okrutna!

12 godzin tygodniowo,

W współczesnych szkołach, tablica, kreda i pomoce naukowe w postaci globusa, czy ludzkiego szkieletu na stojaku już nie wystarczą by przyciągnąć uwagę uczniów.

Rozpoczynając każdy kolejny rok szkolny dowiadujemy sie, że będziemy robić coś innego, że czeka nas kolejna zmiana programów, lektur itp. Najważniejsza jednak ze zmian, jakie powinny dokonać się w polskiej szkole, dotyczy samego sposobu pracy.