Jeżeli edukacja ma być szansą dla ucznia, powinna jak najpełniej przygotować go do życia. W XXI wieku nie stracił swej aktualności postulat non scholae sed vitae discimus: uczymy się nie dla szkoły, lecz dla życia.

Czy można poprzez przeczytanie książki przejmować poglądy innych? Szczególnie poglądy które są po części znane i krytykowane z zrozumiałych- mam nadzieję -dla każdego przyczyn.

Stany Zjednoczone nazwane przez jednego ze swoich prezydentów „najsprawiedliwszym, najbardziej postępowym, najbardziej honorowym i najbardziej oświeconym narodem świata” od ponad 200 lat zaangażowane są w proces „poszerzania granic demokracji".

Jakże sympatyczne zdrobniałe imię panny Philippy.

O "zmarnowanym głosie", "zagrożeniu demokracji" i żyłce sportowej Polaka.

Czy jednym prostym testem można w każdej sytuacji odróżnić prawdę od falszu? Przekonajmy się.

Pochowałem mego przyjaciela. Choć uczyniłem to dawno temu, ciało jego wciąż drga mi przed oczyma wyobraźni, z szyją zagnieżdżoną w grubej pętli konopnego sznura przerzuconego przez konar i przywiązanego do pnia.

Inspiracją do napisania tego opowiadania była historia hrabiny Elżbiety Batory- Nadasdy. Od razu wszakże uprzedzam, że to moja dość swobodna interpretacja czarnej legendy, która ją otaczała i otacza.

Mało jest ludzi, o których można rzec, że są, jak prawdziwą wróżką z bajki. Ale zdarza się, że spotykamy je w swoim życiu i Pani Stefania Dulemba jest jedną z nich.

Antyutopia. Inspirację stanowiła seria "Mroczna wieża" autorstwa Stephena Kinga. Zapraszam do lektury!