Wiekowy pan o powierzchowności ulanej gruszki szuka sensu, ciekawostki, towarzystwa, miłostki bądź miłości nawet. Tęsknie wodzi wzrokiem za przypadkowymi zakochanymi parami w parku. Przeciągle, powłóczyście spogląda na plakaty, pocztówki -

Mamy 2004 rok. Lotnisko w Sydney. Z samolotu wysiada samotny podróżny. Mężczyzna rozgląda się. Inni pasażerowie serdecznie witają się ze swoimi bliskimi. Do niego nikt nie biegnie, nikt nie cieszy się z jego przyjazdu.

Problem istnieje realnie. Miasto się wyludnia. Zmierzyć z nim zechcieli się ludzie sztuki i artyści. Konkretnie Robert Knuth i Ryszard Ziarkiewicz. Nie pierwszy raz mierzyli się zresztą z materią oporną i nieznaną.

Każdy z nas chciałby być akceptowany przez otoczenie. Chcielibyśmy, żeby inni tolerowali naszą inność i naszą odmienność, w końcu to, kim jesteśmy to nasza indywidualna sprawa.

To nie jest arcydzieło. Ten film nie powala na kolana. Jednak tak jednostronny osąd jest dla niego krzywdzący.