Co się dzieje z dzisiejszym rządem? Na to pytanie niestety nie potrafię odpowiedzieć (Atak UFO? Zamiana mózgów?) Zacznijmy więc może od edukacji.

Zastanawiałem się z kolegami, dlaczego Roman Giertych musiał zostać ministrem właśnie teraz, kiedy my uczęszczamy do szkoły. Czy nie mógłby nim być, gdy my już skończymy edukację?

„Chciałem zostać inżynierem, ale miałem same tróje ze ścisłych przedmiotów, na historie też mnie nie przyjęli, ale na polonistyce były jeszcze miejsca”. Te słowa można było usłyszeć od pewnego, dość specyficznego, nauczyciela języka polskiego.

Jeżeli edukacja ma być szansą dla ucznia, powinna jak najpełniej przygotować go do życia. W XXI wieku nie stracił swej aktualności postulat non scholae sed vitae discimus: uczymy się nie dla szkoły, lecz dla życia.

Codziennie rano, gdy otwieram oczy, rozważam słowa Marka Aureliusza o powołaniu do trudu człowieka. Później moja utopijna wizja zostaje zmącona myślą o szkole. Tak, o tej, która rzekomo uczy i wychowuje. Prawda jest jednak okrutna!

Z dużym zainteresowaniem przyjąłem ubiegłotygodniową inicjatywę bloggera o nicku intel-e-gent, dotyczącą akcji zbierania podpisów pod petycją do premiera w sprawie renegocjacji konkordatu.

Siedmioletni Mateusz Dzieciątko nie musi nosić mundurka. Dla niego szkolna klasa mieści się w jego domu, a nauczycielką jest mama Joanna.

12 godzin tygodniowo,

W Aninie już we wrześniu zostanie otwarte pierwsze z sieci elitarnych przedszkoli „Dzieci Świata – Świat Dzieci”. Wieloletnie doświadczenie w pracy z dziećmi i ich rodzicami pozwoliło twórcom przedsięwzięcia zbudować specjalny program.

Rozpoczynając każdy kolejny rok szkolny dowiadujemy sie, że będziemy robić coś innego, że czeka nas kolejna zmiana programów, lektur itp. Najważniejsza jednak ze zmian, jakie powinny dokonać się w polskiej szkole, dotyczy samego sposobu pracy.