Właśnie przeczytałem opowiadanie Cohello i muszę przyznać że czyta się całkiem sympatycznie. Jeśli jednak chodzi o wymowę opowiadania, czyli hm. morał, - to się z nim całkowicie nie zgadzam.

Wykończona po całym dniu spędzonym w pracy wracam do domu. Gmeram kluczami w okolicach zamka i przy świetle ekranu telefonu komórkowego wchodzę do mieszkania, przeklinając zepsute od miesiąca światło na klatce.

Cyfry, pamięć, cyfry, cyfry, cyfry, pamięć, cyfry, pamięć, pamięć, myśli.