Jako, że kończy się rok kalendarzowy, nie będę oryginalny i postanowiłem podsumować jeszcze obecny 2007 rok w sporcie - szczególną uwagę przywiązując do polskiej piłki nożnej, i tej ligowej, i reprezentacyjnej.

Ilu Polaków nie dowiedziało się o opisanej tragedii tylko dlatego, że koszmar opisano w dziele sportowym? I na ile to wydarzenie może być kasandryczną wizją dalszego (sportowego) ciągu?

Choroba, która trwa tylko podczas meczy.

Tak można sądzić po tym, co stało się w ubiegłym tygodniu w Warszawie.

Jeśli ktoś wygrywa na mistrzostwach siedem spotkań bez straty seta i nie robi to na nikim wrażenia owszem zgodzę się. Ale po tym, jak rewelacja turnieju upokarzą "Sborną", a dzień później, zupełnie z rozpędu, demoluje mistrzów olimpijskich "Plavich".

Pamiętacie filmy amerykańskie, w których główni bohaterowie mogą wejść na stadion piłkarski w środku nocy? Albo sceny z wielu seriali, gdzie zwykli ludzie mogą swobodnie trenować na sportowej arenie podbiegi po schodach niczym Rocky Balboa?