Droga egoisty natomiast to droga mieszczańskich słabości , kompleksów , kapitulacji , buntu nieświadomego , życia wiarą w potrzeby kompromisów , uległości i  życia zniewoleniem i wynikającym z niego fałszem , oszustwem, zakłamaniem i zdradą i samooszukiwaniem . To droga niewolnika własnych słabości na czele z lękiem przed prawdą, bólem , śmiercią . Droga  życia w ułudzie swego sukcesiarstwa, samczego męstwa, kobiecej wyższości i niedojrzałej miłości i gonienia za atrakcjami. To przekonanie o byciu złym z natury i konieczności bycia kontrolowanym zakazami.
Droga egoisty to ludzka droga ewolucyjna , oraz tych istot za świata duchowego, tak zagubionych , że uznających się za upadłych i niemających odwagi i siły do przyznania sie i uporania z tym, żyjących buntowniczą zabawą w przyjemności , nierozumiejących swej wolności spełniających się poprzez realizacje swych kompleksów, urazów, próżności i podnoszenie jakości zabawy również poprzez zauważenie korzyści i przyjemności w skutkach rozwoju duchowego do którego podchodzą z egoistycznymi motywacjami podobnie interesownie i warunkowo jak do miłości .


Wojownik to ktoś rozumiejący  najwyższą jakość życia opartego na świetle i wolności jako wyższą od opartej na zasadzie przyjemności, ale oczywiście zgodnego z zasadą przyjemności.

Droga wojownika to po prostu droga dojrzałości duchowej , choć nie zawsze życiowej i świadomościowej ,  jednak to wolność od buntu niedojrzałych egoistów bawiących się w życie jak małe dzieci realizujące swoje kompleksy na czele z kompleksem męskości i kobiecości i trzymających się razem jak przerażone zwierzątka stadne i nazywających to miłością.
Bronią wojownika jest cisza i spokój , medytacja, ale medytacja idealistyczna , dla dobra, piękna , wzniosłości i chwały niebios , dla woli branie udziału w tym pięknie. Droga egoisty w końcu też prowadzi do odkrycia korzyści płynących z medytacji, jednak takie intencje egoistyczne to ciągle jest życie buntem i zniewoleniem i robieniem parodii z rozwoju duchowego , który z założenia opiera się na czystych, idealistycznych pobudkach , czyli na wolności od wszelkich pragnień poza życiem światłem.


Wojownikiem można się stać wyłącznie poprzez samodzielne poszukiwania duchowe oparte na szczerych intencjach odkrycia prawdy bez szukania w tym korzyści, prawdy wolnej od tego co osobiście i ogólnie znanej i odkrycie tego w sobie . Droga wojownika wynika ze świadomości, że życie tutaj to walka światła z ciemnością. Wojownik światła żyje dla osiągnięcia wolności i doskonałości duchowej tutaj i zrealizowania potęgi swego ducha, a nie uwolnienia z materii i od cierpienia jak w  drodze egoisty. Wynika to ze  świadomości swojej własnej decyzji zejścia w materie , jak też celu i sensu zejścia i wzięcia odpowiedzialności za to i osiągnięcia z tego najwyższych możliwych korzyści.