Zadaniem polskiej polityki wschodniej, którą, jak mam nadzieję znów będzie realizował rząd, jest uporządkowanie naszych relacji z Rosją, Ukrainą i oczywiście, Gruzją. Nie może się to jednak odbywać bez porozumienia z innymi krajami Unii. Tym bardziej, że należy oczekiwać w ciągu najbliższych miesięcy bardzo ostrego konfliktu wewnętrznego na Ukrainie. Tam Rosja umiejętnie rozgrywa wewnętrzne tarcia pomiędzy Julią Tymoszenko i prezydentem Juszczenką. Jeżeli znów polski prezydent, w ramach wchodzenia pomiędzy Rosję, a Ukrainę, stanie po którejś ze stron konfliktu – będzie to oznaczało dalszą erozję naszych relacji z Kremlem..


 


Polska ma w Rosji interesy. Te interesy to sprawy polskiego bezpieczeństwa energetycznego. I jeżeli próbuje się rozpętać histerię antyrosyjską, jak to robią pp. Wildstein i Rybiński, którzy zaprzęgli do tego wszystkie swe zdolności retoryczne – to skazują Polskę na drogę konfrontacji i de facto – na porażkę.


 


I to jest właśnie działanie typowe dla agentów wpływu. Takie publikacje, jakie pojawiły się w „Rzeczpospolitej” wczoraj i dziś – to działanie na rzecz osłabienia Polski. Zamiast nawoływać do pragmatyzmu, do obniżenia temperatury sporu i relacji – panowie żurnaliści podbijając bębenek anty rosyjskości – działają wbrew naszym interesom.


 


Polska publicystka, taka „zaangażowana” jak dziennikarzy publikujących w „Rzeczpospolitej”, skażona jest nie tylko komunistycznymi naleciałościami pojęciowymi. Jest również poddana reżimowi swoistego dogmatu historycznego, który nie pozwala trzeźwo spojrzeć na to, co się dzieje w relacjach Polski z Rosją teraz, tu, w roku 2008. Nie da się racjonalnie prowadzić dyskursu politycznego i ekonomicznego, jeżeli w każdej umowie, w każdym dokumencie, porozumieniu, chciałoby się wprowadzić słowa o 45 – letniej sowieckiej okupacji – albo najchętniej o Katyniu…


 


Azrael