POBOŻNE ŻYCZENIA


Pewien mój przyjaciel, zapytany przed drugą turą wyborów prezydenckich, który z kandydatów powinien objąć ten najwyższy urząd w państwie, odpowiedział wierszem:
Wybory

a żaden z Kandydatów

nie ma świadomości

naszego losu!
Nie umie też

budzić nas do życia !
Nie znikaj! Żyj więcej!

Walcz!

Bądź wartością w nicości!

Żyj społecznie! – sobą

dla innych!
/Pamiętaj, że przejrzeć się możesz

tylko w oczach innych!/
Nie daj się

złu!
Sam bądź prezydentem

własnej osobowości!
Pamiętaj, że jeśli znikasz,

to razem z Polską!

I z Niebem nad głową.
(Zdzisław Pizon-2010)
Trudno o trafniejsze scharakteryzowanie naszych, daremnych polskich oczekiwań, które nieobce były także w okresie międzywojennym, co trafnie scharakteryzował Antoni Słonimski – poeta i satyryk, w jednym z felietonów:
„Wszystkiemu winni żydzi i cykliści”

Obecnie żydów, jak na lekarstwo. Chyba, że w świadomości narodowych oszołomów, węszących wszędzie tzw. „żydokomunę”. Cykliści jednak pozostali, zaś dawniejsze marki rowerów zastąpiono nazwami partii politycznych, pedałujących zawzięcie ku władzy i osobistym korzyściom ich liderów.

To, prawie siłowe upartyjnianie społeczeństwa, także po przeszło dwudziestu latach transformacji ustrojowej niewiele straciło na aktualności. W mediach, miast o problemach codziennego życia przeciętnego Kowalskiego częściej artykułuje się literki:

PO, PiS, SLD, PSL –przed nazwiskami, tytułami, wydarzeniami. W parlamencie, posłów i senatorów obowiązuje dyscyplina partyjna. W URM i poszczególnych ministerstwach nadal decydujący głos należy do umocowanych tam doradczych komitetów politycznych, zaś hasło: „Naród z Partią” jest wiodącym transparentem każdej partii rządzącej.

Może wiec najwyższy czas, skoro już muszą być te partie, zmienić ww. hasło na:

„Partia z Narodem” i tymi małymi kroczkami realizować nasze pobożne życzenia, ale o tym innym razem.
Janusz Wojtowicz
Sierpień 2010