Porozumienie w tej sprawie we środę, 20 sierpnia, podpiszą rektorzy obu uczelni – prof. Janusz Rachoń i prof. Roman Kaliszan.
Centrum Pomocy Psychologicznej dla studentów PG działa od maja 2007 roku. Już w pierwszym tygodniu zainteresowanie studentów było bardzo duże. Akademia Medyczna służy zarówno specjalistami, związanymi z Zakładem Psychologii Klinicznej AMG, jak i pomieszczeniami. Gabinet znajduje się na ul. Tuwima, daleko od kampusu politechnicznego, co zapewnia pełną dyskrecję. Spotkania rejestruje się wcześniej telefonicznie. Jedna wizyta trwa ok. 45 minut. Długość terapii wyznacza stan pacjenta.
– Pomoc psychologiczna dla studentów to potrzeba czasu – nie ma wątpliwości prof. Roman Kaliszan, rektor Akademii Medycznej.
Zaburzenia i choroby psychiczne – jak wynika z badań – do 2020 roku mają stać się dominującą przyczyną problemów ludzkości.
– Nie wiemy, czy nie zanosi się na coś na pozór epidemii – dodaje prof. Kaliszan. – To wyzwanie, trzeba zapobiegać zagrożeniom, interweniować w odpowiednim momencie, aby zapobiegać dramatom.
Obserwacje prof. Rachonia są zbieżne z wynikami badań naukowców.
– Studenci podlegają silnym stresom wynikającym z obciążeń związanych z nauką. Wielu nie radzi sobie z problemami prywatnymi, w rodzicach nie znajdują wsparcia – uważa rektor Politechniki Gdańskiej, inicjator powołania Centrum. – Pomoc psychologiczna jest bardzo potrzebna, a im będzie bardziej dostępna, tym większa szansa, że ci, którzy potrzebują pomocy znajdą ją nim będzie za późno.

Anna Burkiewicz, psycholog i terapeutka, która służy pomocą studentom Politechniki Gdańskiej, wylicza sygnały alarmowe, które mogą sugerować, że młodemu człowiekowi potrzebna jest pomoc: przedłużające się stany smutku, poczucie pustki, trudności z radzeniem sobie z problemami dnia codziennego, narastająca agresja, apatia, trudności w relacjach z innymi, myśli samobójcze, niekiedy spostrzeżenia otoczenia, że coś się dzieje.
– Podstawą jest chęć otrzymania pomocy, do spotkania z psychologiem nie można nikogo zmusić – mówi Anna Burkiewicz. – Główna praca leży po stronie pacjenta, w ten sposób uzyskuje on wpływ na radzenie sobie z problemami. I to on najbardziej odczuwa, że poprawia się jakość jego życia.