Na zakończenie chciałbym jeszcze wspomnieć o dwóch innych „ubogich krewnych” Internetu. Są nimi telegazeta oraz usługi tonowe w serwisach telefonicznych. Telegazeta podobna jest do WWW przede wszystkim przez możliwość przywoływania stron. Tyle, że w telegazecie są one ponumerowane liczbami trzycyfrowymi i przez to, a przede wszystkim sekwencyjną technikę ich przesyłania bardzo ograniczone w repertuarze i możliwościach tekstowych oraz graficznych. Najważniejsze jednak, że telegazeta podobnie jak cała telewizja jest jednokierunkowa. Tej ostatniej wady nie ma połączenie telefoniczne, jednak udostępnia tylko kanał głosowy. Daje to możliwość realizacji prostych aplikacji pozwalających na: łatwiejsze dodzwonienie się do konkretnego działu firmy, uzyskanie jednej ze standardowych informacji a nawet poznanie stanu konta bankowego i wykonanie na nim prostych operacji.

Wydaje mi się, że niekiedy aplikacje internetowe zapominają o kanale głosowym, a mogłoby to się przydać na przykład niewidomym, prowadzącym pojazdy mechaniczne lub spacerującym. Oczami wyobraźni widzę(a raczej słyszę takimiż uszami) hipertekstowy dziennik głosowy w moim samochodzie, który wysłuchuję nie jak dziś „od deski do deski” lecz korzystając z przycisku w kierownicy rozwijam sobie interesujące mnie wątki i przerywam mało dla mnie ważne.