Współczesne relacje wzajemne W Naszej RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ, po przemianach od roku 1989, ujawniły nieprawidłowości i zagrożenia istotne z punktu widzenia interesu, oraz bezpieczeństwa

społeczeństwa i jego obywateli.

Rozwiązaniem kluczowym, stało się opracowanie, wynikających z Czterech Reguł Państwa Demokratycznego, Podstawowych Norm Prawnych, ujmujących zagrożenia i nieprawidłowości stwierdzone i udokumentowane, oraz kryteria ograniczające ich uaktywnianie i oddziaływanie na relacje wzajemne.

Podstawowe definicje i uregulowania zawarte są w poniższej treści.
ROZDZIAŁ II

PODSTAWOWE NORMY PRAWNE

Art. 1. Jedynym istotnym prawem naturalnym, jest zespół zachowań chroniących najwyższe wartości. Dla każdej żywej istoty są to życie, zdrowie i egzystencja.

Art. 2. Państwo demokratyczne, jest to społeczeństwo z wyłonionymi organami, zobowiązanymi do prokreatywnej pracy na rzecz tego społeczeństwa. Społeczeństwo łożąc na organizację i utrzymanie wyłonionych organów, uzyskało prawa nabyte i w związku z tym , ma prawo egzekwować realizację obowiązku na swoją, czyli społeczeństwa rzecz.

Art. 3. Prawem podstawowym, jest zespół logicznych definicji i uregulowań, służących społeczeństwu jak i jego obywatelom, do ochrony najwyższych

wartości, oraz do zdefiniowania, uregulowania i egzekwowania wzajemnych

obowiązków, odpowiedzialności i praw. Przy czym prawa obywateli łożących na utrzymanie państwa, są prawami pierwszymi przed prawami podmiotów pozostałych, pobierających wypracowane i wyłożone środki, bez rozliczenia obowiązku i odpowiedzialności bądź nie wnoszących niczego. Treści i definicje uregulowań, obowiązane są spełniać kryteria wartości niemożliwych do logicznego zanegowania. Wszelkie roszczenia wzajemne, obwarowane są kryteriami, zasadności i rozsądnej relatywności.

Art. 4. Przepisy prawa, są to warunkowe, samodzielnie niestosowalne prawa stanowione, inaczej prawa podporządkowane. Występuje tutaj uzasadnienie

w postaci braku gwarancji niezawisłości, osób stanowiących prawo jak i je egzekwujących. Jest to zagrożenie, nieprawidłowościami celowymi lub nieświadomymi w procesie stanowienia prawa jak i jego stosowania czy egzekwowania.

Art. 5. Najwyższą władzą w państwie demokratycznym jest społeczeństwo tego państwa. Istnienie, organizacja i działanie pozostałych organów władz, zależy od rodzaju demokracji oraz stosowanego prawa stanowionego.

Art. 6. Podstawowe zagrożenie w państwie demokratycznym, jest zdefinowane w stwierdzeniu:

"Jeżeli ktokolwiek z organów pozostałych władz, będzie miał jakąkolwiek motywację do popełnienia zbrodni, przy jednoczesnym przekonaniu o własnej bezkarności, często wynoszonym z rodzaju piastowanej funkcji, na pewno tej zbrodni się dopuści. Istnienie tego zagrożenia nakłada na wszystkie organy państwa, obowiązek wprowadzenia wszelkich możliwych procedur i regulacji, skutecznie unieszkodliwiających to zagrożenie. Jednym z obowiązków bezwzględnych, jest stosowanie koniunkcji przepisów z prawem.

Art. 7. Niezawisłość, jest to niezależność od wpływów zewnętrznych, zdefiniowana brakiem związku rzeczowego, powinowatego i emocjonalnego,

poprzedzonym rzetelną wiedzą, zakresie rzeczowym, merytorycznym i prawnym. Obowiązuje w całym zakresie czynności procesowych i pozostałych prawnych, od postępowania przygotowawczego do orzeczenia końcowego zatytułowanego wyrokiem. W zakresie stosowania prawa i egzekwowania odpowiedzialności, niezawisłość, jest podzielona na instytucjonalną i personalną, co ma szczególne znaczenie w definicji instytucji Sądu, która musi spełniać kryteria wymagane dla Sądu, oraz stanowiska i godności sędziego, również ograniczonego kryteriami.

Art. 8. Przestępstwem jest, każde działanie na szkodę społeczeństwa jak i jego obywateli, a każde przestępstwo popełnione z wykorzystaniem systemu prawnego państwa, jest zbrodnią prawną. Dotyczy to zarówno skutku jak i zamiaru (celu do osiągnięcia spełniającego kryteria przestępstwa).

Art. 9. Zbrodnia sądowa, jest to zbrodnia prawna, popełniona z wykorzystaniem systemu sądowniczego państwa. Sądem bowiem, jest wyłącznie, instytucja z gwarantowaną, kwalifikowaną niezawisłością instytucjonalną, posiadającą kadrę, spełniającą koniunkcję kryteriów urzędu

sędziego, czyli osoby spełniające kryteria koniunkcji, zawierającej czynniki: Nieskazitelnej Uczciwości, Niezawisłości oraz Mandatu. Spełnienie ograniczeń ma wykluczyć możliwość szkodzenia społeczeństwu i jego obywatelom, z wykorzystaniem systemu sądowniczego państwa, czyli popełnienie zbrodni sądowej.

Art. 10. Zbrodnia prawna, z wykorzystaniem najważniejszych organów władz państwa, jest zdradą stanu.

Art. 11. Wyrokiem Sądu jest wyłącznie, orzeczenie Sądu pozbawione wad (uchybień), czyli wolne od błędów rzeczowych, merytorycznych i prawnych. Nadawanie tytułów wyroku, orzeczeniom niespełniającym tych kryteriów, jest

zbrodnią przeciwko instytucji Sądu. Spowodowało utratę wiarygodności Sądów, jako instytucji najwyższego zaufania publicznego oraz wypełnia kryteria definicji zbrodni sądowej.

Jednocześnie, powyższa definicja wyroku, jest uzasadnieniem niekwestionowalności wyroków sądowych!

Art. 12. Osobą upoważnioną, jest osoba posiadająca upoważnienie do wykonywania określonych czynności w postaci: polecenia pisemnego,

upoważnienia zawartego w zakresie czynności, polecenia służbowego, czy też mandatu.

Art. 13. Osobą uprawnioną jest osoba posiadająca właściwe i sprawdzone z wynikiem pozytywnym kwalifikacje, czyli potwierdzenie posiadania wiedzy i umiejętności, analizy oraz oceny w zakresie rzeczowym, merytorycznym i

prawnym.

Art. 14. Obowiązkami obywatela, są wszelkie niezbędne działania na rzecz społeczeństwa na zasadzie wzajemności, rodziny, jako podstawowej komórki społecznej, jego samego, jako podstawowego podmiotu w tej komórce !.

Art. 15. Obowiązkiem szczególnym obywatela, wobec czynów przestępczych lub innych działań szkodzących społeczeństwu jak i jego obywatelom jest, w przypadku braku innych możliwości, zrobić wszystko co niezbędne i możliwe, aby działania te i czyny, skutecznie unieszkodliwić!.

Art. 16. Obowiązkiem organów państwa, są wszelkie niezbędne i możliwe działania dla rozwoju i ochrony społeczeństwa jak i jego obywateli !.

Art. 17. W zakresie relacji wzajemnych, występuje obowiązek dostosowania zachowań do możliwości ochronnych, zwłaszcza pozostałych podmiotów i w sposób, najmniej utrudniający możliwość korzystania z przysługujących czy

należnych im praw. Wysokość świadczeń na rzecz obywatela, powinna być relatywna bądź oparta o parytet wypracowanych przez niego wartości. Kryteria minimalne, winny być dostosowane, do przeciętnych kosztów utrzymania obywateli i ich rodzin !.

Art. 18. Brak gwarantowanej rzetelności w sprawowaniu władzy, powoduje ograniczenie uprawnień do zakresu odpowiedzialności !.

Art. 19. Wszystkie osoby, których działanie ma, lub może mieć wpływ bezpośredni lub pośredni na zdrowie, życie, egzystencję bądź bezpieczeństwo

tych wartości, obowiązane są, być osobami upoważnionymi i uprawnionymi !.

KONIEC ZAPISU FUNDAMENTALNEGO PRAWA PAŃSTWA DEMOKRATYCZNEGO!

ZDANIEM AUTORA OBOWIĄZUJĄCEGO W POLSCE OD MOMENTU NAZWANIA RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ PAŃSTWEM DEMOKRATYCZNYM !!

W każdym państwie demokratycznym, zakwestionowanie

logiczne, obowiązku stosowania powyższych zapisów, jest nie

Możliwe!