Gdzie może być prowadzony life coaching?
Praktycznie wszędzie, ogranicza nas umysł. Choć w większości przypadków sesje coachingowe odbywają się w specjalnych pokojach, to jednak swoim klientom proponuje często, jeśli jest to możliwe, sesje w plenerze. Spotkania w pomieszczeniach zamkniętych dają poczucie spokoju, bezpieczeństwa, poza tym łatwiej wtedy zarządzać czasem. Jednak życia nie możemy sprowadzić do „laboratorium”. Istnieje jeszcze inny aspekt, wspominany już wcześniej. Coraz częściej obserwuję brak łączności klientów ze swoimi ciałami, rola całego ciała zostaje sprowadzona tylko to transportowania umysłu (głowy). Przez większą część dnia, tygodnia, osoby takie pracują umysłowo i nie mają świadomości pozytywnej roli, jaką może spełnić ich ciało w realizacji celów, w procesie zmiany. Sesje w plenerze, wsparte ćwiczeniami z ciałem mogą w tych sytuacjach stanowić świetny sposób na pobudzenie na nowo powiązania pomiędzy ciałem i umysłem, co jest niezbędne do pełnej integracji.
Każdy z nas może zmienić otaczającą go rzeczywistość, zacząć jednak należy od siebie pamiętając, iż: „decyzja, którą podejmujesz, droga, którą wybierasz nie jest ani lepsza ani gorsza. Jest Twoja" [6]. Ważne tylko by owocami rozwoju dzielić się z innymi.
Bibliografia:
A.Vickers, S.Bavister – „Coaching”, HELION, Gliwice 2007

M.Csikszentmihalyi – „Przepływ”, Biblioteka Moderatora, Taszów 2005

R.Dilts – „Od przewodnika do inspiratora”, PINLP, Warszawa 2006

T.Sierszchuła – artykuł: Coaching przez duże „C” narzędziem wsparcia w osiągnięciu mistrzowskiej formy sportowej”, www.sierszchula.com


Przypisy:
[1] - „Koło życia” – jeśli chcesz sprawdzić jak wygląda Twoje życie, skorzystaj z formularza na stronie: http://sierszchula.com/index.php/archives/274
[2] - Zasoby – wszystko to, co może nam pomóc w osiągnięciu danego celu [przypis autora]
[3] - Poziomy Neuro – Logiczne według Dilts’a: Środowisko (gdzie?, kiedy?), Zachowania (co?), Umiejętności (jak?), Wartości (w imię czego?), Przekonania (dlaczego?), Tożsamość (kto?), oraz Duchowość (dla kogo?, czego?) [R.Dilts, „Od przewodnika do inspiratora”, 2006].
[4] - „Stan przepływu”, określany także mianem „doświadczenia optymalnego”, jest terminem zaproponowanym przez psychologa M.Csikszenmihalyi, opisującym sytuacje, w których uwaga może być swobodnie angażowana do realizacji adekwatnych celów danej osoby, gdyż nie ma żadnego nieporządku, żadnego zagrożenia, przed którym jaźń musiałaby się bronić. Aby zaistniał taki stan niezbędne jest: wyznaczenie własnych celów, co przyczynia się do rozpoznania wyzwań, zaangażowanie w wykonywaną czynność, do czego konieczny jest rozwój zdolności koncentracji, zwracanie uwagi na wydarzenia, co zapobiega egocentryzmowi i wzmacnia koncentrację na działaniu, oraz umiejętność cieszenia się z bezpośrednich doświadczeń, co pozwala znaleźć pozytywną stronę w każdej sytuacji. [M.Csikszenmihalyi, „Przepływ”, 2005]