Nie mogę zgadnąć ani odkryć w jego toni żadnej prawdy.
Pozostaje mi niebezpieczny eksperyment;
skaczę w płynne szkło, zanurzam się cały.
Napełniam usta płynem o ziemistym smaku,
wcale nie klarownym i nie rześkim.
Moje trzewia wzdęte od toksycznych kłamstw konsumpcji spina wymiotny odruch...

...brakuje mi tchu, łykam kolejny haust;
płynie on teraz strumieniem przez moje gardło.
Nie czuję jednak obrzydzenia, ale konieczność zespolenia się z tym zwykłym i naturalnym stanem rzeczy.
Co to za stan???
ZROZUMIENIE - tak to ono,

przychodzi znienacka i nie jest wcale zdobione trelem;

nie jest nawet surowym gotykiem;

teraz z dala od płytkich wód sztuki, kultury, moralności i konwenansu.