Powagę słowa ojczyzna oddaje czas zaborów, kiedy okupant rosyjski i niemiecki próbował naszą ojczyznę zastąpić inną. Przez zmianę języka urzędowego, wprowadzenie zakazu używania języka polskiego w spotkaniach nieformalnych, w szkołach. Okupant miał na celu wynarodowienie ludu polskiego. Na szczęście, jak pokazuje historia, nie udało mu się tego uczynić. Idea ojczyzny ideologicznej wśród narodu polskiego była tak silna, że próby te przyniosły marny skutek. Działały podziemne uczelnie, polska literatura była w obiegu. Priorytetem Polaków stała się walka z zaborcą na wszelaki sposób. Im silniejsze były próby
pozbawienia nas ojczyzny, tym w pokoleniach powstawała coraz silniejsza ojczyzna ideologiczna. Określenie „Polska Chrystusem narodów ”, martyrologia narodu polskiego są to określenia, które oddają klimat narodu polskiego na tle dziejów. Wydaje mi się, że czym bardziej nasz kraj był poddawany różnym negatywnym zrządzeniom losu, tym bardziej w nas samych, z pokolenia na pokolenie, kształtuje się coraz silniejszy obraz ojczyzny ideologicznej. Pojęcie to jest w nas głęboko zakorzenione, ukonstytuowane w naszej świadomości, zostało nam wpojone na lekcjach historii oraz w otoczeniu życia codziennego.

Klimat pojęcia, które stało się przedmiotem mojej krótkiej rozprawy, oddaje fragment tekstu piosenki nieżyjącego już artysty Grzegorza Ciechowskiego „Nie pytaj o Polskę”:

Nie pytaj mnie, dlaczego jestem z nią
Nie pytaj mnie, dlaczego z inną nie
Nie pytaj mnie, dlaczego myślę że
Że nie ma dla mnie innych miejsc
Nie pytaj mnie, co ciągle widzę w niej
Nie pytaj mnie, dlaczego w innej nie
Nie pytaj mnie, dlaczego ciągle chcę
Zasypiać w niej i budzić się.