Mimo całego zapału i poświęcenia, Cathy niestety nie była w stanie pomóc dziecku. Po roku spędzonym w jej domu Jodie zrobiła duże postępy, jednak ogrom szkód wyrządzonych jej psychice był tak wielki, że musiano poddać ją specjalistycznej terapii w zamkniętym ośrodku dla ofiar przemocy seksualnej. Pewne jest, iż nawet gdy leczenie potoczy się najbardziej pomyślnym torem, dziewczynka nigdy nie będzie w stanie wrócić do normalności.

Oprawcy Jodie nigdy nie ponieśli kary za całą traumę, jaką przeżyła. Brak dowodów. Sąsiedzi doskonale wiedzą, co działo się w tym chorym domu, ale żaden nie powie na ten temat marnego słowa, bo to nie ich sprawa, bo nie chcą sobie przysparzać problemów…

Po przeczytaniu tej historii ma się ochotę walić pięścią w stół ze złości i bezsilności wobec takiego dramatu. Ciężko nam samym postawić się w takiej sytuacji, co zatem musiało przeżywać małe dziecko?
Jodie nie jest pierwsza i ostatnia, to wiemy wszyscy. Nie tylko ona spędzi całe życie w zamkniętym ośrodku, tracąc szanse na założenie rodziny, zdobycie wykształcenia czy znalezienie dobrej pracy. Nie tylko jej sen zakłócać będą koszmary i nie tylko jej krzyk będzie rozdzierał ciszę spokojnej letniej nocy…