Jakże często zabiegani, nastawieni na realizację doraźnych, nieważnych z punktu widzenia całego życia celów, nie zwracamy uwagę na to, jak piękny jest świat. Zatopieni w papierach, zanurzeni w komputerach, zamknięci w biurach nie widzimy, że minął kolejny piękny dzień, że minęła kolejna wiosna, lato, że liście spadły z drzew, że znów zakwitły magnolie, że wyrosły poziomki, że dorosły nasze dzieci.
Przyjmujemy świat wokół jako pewnik, coś normalnego. Tymczasem to cud. Cud prawdopodobnie niepowtarzalny w skali Wszechświata. Dla jednych dar Boga, wyraz jego miłości, dla innych - ciąg przypadków, które spowodowały, że z atomów węgla, wodoru i tlenu powstał ten piękny świat.

Dążąc do szczęścia gubimy do niego drogę. Najkrótsza droga do szczęścia - tak się nam wydaje - biegnie przez dostatek, zasobność i bogactwo, więc wybieramy "autostradę finansową", mkniemy, mijając drobne szczęścia, nawet ich nie zauważając. Czasem się gubimy, tankujemy na kolorowych stacjach pełnych nowych aut, kupujemy nowe kina domowe, komputery, komórki, samochody, wywołując uczucie szczęścia z posiadania gadżetu. Aż pewnego dnia okazuje się, że już niedaleko do zjazdu z naszej „autostrady życia” na „Bogactwo”, ale zjazd na „Szczęście” minęliśmy 30 lat temu i już za późno by wracać.

Musimy "być uważni" i dążyć do szczęścia, nie pomylić dróg.