Zimą straty ciepła są przy wentylacji grawitacyjnej ogromne. Sięgają nawet 30-50 % wszystkich strat cieplnych. Jedynym ich ogranicznikiem jest niesprawność i niewydolność samej wentylacji.

Prawidłowe rozwiązanie tego problemu daje większe oszczędności energetyczne niż najlepsze izolowanie domu.
Od pewnego czasu, w związku z podwyżkami cen energii i zaleceniami unijnymi, zaczęto termomodernizować budynki mieszkalne. Ociepla się ściany i wymienia okna na energooszczędne i szczelne, zupełnie zapominając o wentylacji. Przy całkowicie szczelnych oknach i braku wentylacji wymiana powietrza zanika i syndrom „chorego domu” rozwija się błyskawicznie. Pojawia się wszechobecna wilgoć i nadmiar dwutlenku węgla. Aby temu zapobiec wymyślono mikroszczeliny w oknach i rozszczelnienia.

Z tego powodu, oraz dlatego że wiele osób nawet zimą, z powodu istniejącej niesprawnej wentylacji otwiera okna, oszczędności energetyczne są znacznie niższe od założonych i wahają się w granicach 10-25%. Budynek nakładem dużych środków zamienia się z bardzo nieenergooszczędnego w nieenergooszczędny i niezdrowy.
Najlepszym rozwiązaniem jest wymuszone doprowadzanie odpowiedniej ilości powietrza do każdego pomieszczenia. Zabezpieczona jest wówczas właściwa ilość tlenu i odprowadzany nadmiar pary wodnej. Optymalnym rozwiązaniem jest, aby ilość i szybkość wymiany powietrza w poszczególnych miejscach była sterowana zawartością dwutlenku węgla i wilgotnością względną oraz aby było odzyskiwane ciepło z wydalanego powietrza. Ale o takich możliwościach i rozwiązaniach napiszę w kolejnych artykułach.
Piotr Waydel
Artykuł podobnej treści ukazał się w specjalistycznym serwisie jak-budowac.pl