Skazać naród na dogorywanie to nie jest rzecz chwalebna, a o rzeczach wstrętnych trzeba mówić na głos. Dlatego opowiadanie Płatonowa Dżan jest takie znamienne. I tak noc sobie może płynąć nad kamczackimi piaskami, może sobie nawet fruwać nad nimi, a on może przestać śpiewać swoje nieszczęśliwe piosenki i tonących wcale nie ratować – bądź co bądź sama z siebie noc - nigdy ginącym narodom nie przysporzy czułości ani nie uchroni ich przed łaknieniem. Tak.