To spotkanie w Kolkacie stało się dla nas darem od Boga. Darem, który nadal odkrywamy. Głębokie doświadczenie zachowywane w sercu rozwija się powoli jak ziarno. Autentyczne i bezpośrednie relacje, w które weszliśmy dzięki otwartości i gościnności spotkanych osób, stały się przestrzenią obecności Pana Boga, a ta obecność Boga, który czeka na nas wśród wszystkich, przemienia serca i sposób, w jaki żyjemy. Poprzez wydarzenia i gorące modlitwy, którymi obdarzali i wciąż obdarzają nas napotkane osoby, Bóg pokazał mi również, że wszyscy razem tworzymy jeden Kościół, niezależnie od odległości przestrzennych, a wiara w Jezusa Chrystusa rodzi życzliwość i miłość także wobec tych, którzy Jemu nie umieją zaufać.
Trzydzieści lat temu brat Roger mieszkał przez pewien czas w Kolkacie. Opuszczając to miasto pisał w swym liście: „Wyjeżdżamy odkrywszy pośród wielkiego nieszczęścia zdumiewającą żywotność ludzi i spotkawszy świadków nowej przyszłości, potrzebnej wszystkim ludziom. Aby wnieść swój wkład w budowanie takiej przyszłości, lud Boży ma szczególne możliwości: rozsiany po całym świecie może w rodzinie ludzkiej tworzyć przypowieść o dzieleniu się. Będzie w niej dość siły, by mogła się rozrastać, rozerwać najbardziej skostniałe struktury i tworzyć więzi komunii w rodzinie ludzkiej.”