Dziś spacerując bulwarem Wiślanym w Krakowie od murów Wawelskich w kierunku Kazimierza lub wypoczywając w jednym z apartamentów lub hoteli kazimierzowskich, mało kto wie,że koryto Wisły w okolicach Kazimierza zostało znacznie zmienione.

Czy wiecie, że jeszcze kilkadziesiąt lat wstecz nie było ulicy Dietla, ani innej w jej miejscu?

Może trudno Wam to sobie wyobrazić, ale dzisiejsza ulica Dietla wytyczona została po zasypaniu historycznego koryta Wisły. Tak, kiedyś płynęła tu rzeka – można powiedzieć, że oprócz barier, jakie wyznaczały mury, Kraków od Kazimierza dzieliła naturalna granica – rzeka.

Wydaje się, że historyczne koryto to – niewątpliwie naturalne – powstało w końcu XIII lub

na początku XIV wieku. Można przyjąć, że nie odgrywało ważniejszej roli w 1270 r. Natomiast zaistniało za czasów Władysława Łokietka, kiedy to po raz pierwszy wspomniany jest Most Królewski, związany z późniejszym Stradomiem. Od wieku XIV po wiek XVI koryto to odgrywało rolę dominującą. U jego początku znajdowała się dość znaczna wyspa, ujęta ramionami Wisły, rozlewającej się szeroko pomiędzy Wawelem, a murem obronnym Kazimierza. Od w. XVII dawne główne koryto zaczęło się zamulać. W połowie stulecia odgrywało już drugoplanową rolę. „Stara” Wisła powoli stawała się wysychającym, malarycznym starorzeczem.

Pierwszą próbę jej regulacji podjęto w 1818 r.

Ostateczne rozwiązanie problemu przypadło jednak nieco bardziej odległym czasom. Wczesną fazę koncepcji uregulowania Starej Wisły dokumentuje się na 1866 r. Pewnie dziwicie się, dlaczego piszę o uregulowaniu, a nie jak wcześniej, o zasypaniu rzeki. Według ówczesnych planistów „Stara” Wisła miała być zachowana jako otwarty kanał, ujęty zielenią oraz dwoma pasmami jezdni. W obu pierzejach mającej powstać ulicy przewidziano wprowadzenie okazałej zabudowy mieszkalnej.

Kolejną fazę prezentuje plan pochodzący z 1870 roku.

W końcu lat siedemdziesiątych XIX wieku zrezygnowano z utrzymywania otwartego kanału.

I tak w 1878r. Przystąpiono do zasypywania koryta „Starej” Wisły od Skałki do Blichu (wg projektu A. Konarzewskiego).

Twórcą ostatniej, zrealizowanej koncepcji Plant (między Stradomiem, a ówczesną ulicą Starowiślną) był architekt Maciej Moraczewski (jego plany zatwierdzone zostały w 1880 r.). Wydany w 1881 r. turystyczny plan Krakowa ukazał po raz pierwszy rozwiązanie zieleni od początku dawnego koryta, aż po ul. Grzegórzecką.