Opłaca się raz w miesiącu postękać cokolwiek w sypialni. Gdyby jednak sponsor czuł, że coś jest nie tak i rwał się do wiagry, należy mu to wybić z głowy, wmawiając, że jeszcze jest dobry i nie musi szprycować się syntetycznymi afrodyzjakami. Ta rozsądna decyzja towarzyszki życia czcigodnego sponsora, pozwoli wyeliminować ryzyko utraty opiekuna. Hojne serduszko zasapanego "mocodawcy" mogłoby się tak zatrwożyć, że wiagra zamiast usztywnić mu penisa, usztywniłaby sponsora, ale na zawsze! A tego przecież podopieczna biznesmena nie potrzebuje. Życzy mu więc dużo zdrowia, dużo pracy i... dużo wydatków, wmawiając mu starą, dobrą, kupiecką zasadę, że nie należy myśleć o wydawaniu pieniędzy, lecz o ich zarabianiu. To najczęściej eleganckie kobiety w średnim wieku, których żadna technika seksualna nie jest w stanie zaskoczyć. Dużo wiedzą o życiu, o mężczyznach, o seksie. Dlatego nie szukają zadowolenia w łóżku, ale zadowolenia z życia! Spokoju, pewnej, stabilnej egzystencji, wygody i poczucia bezpieczeństwa. Ubrane w eleganckie ciuchy, przynoszą w towarzystwie tyle splendoru swojemu opiekunowi, że właściwie nie muszą się przed nikim rozbierać. To kobiety do ubierania, a nie do rozbierania, a szkoda, bo takie kobiety smakują jak... soczysty, czerwony arbuz wyjęty prosto z lodówki, spożywany z rozkoszą w upalne lato, łapczywie, wielkimi kawałkami, gryziony, gdzie popadnie, szybko i chciwie, a sok spływający aż do łokci, chłodzi rozpalone do „czerwoności” żyły...
Szkoda, bo ta bardzo atrakcyjna „zdobycz”, na własne życzenie rezygnuje z ostatniej szansy na prawdziwe uczucie, które może być droższe niż wszystkie bogactwa tego świata!
Tyle teorii. Teoria, to najlepsza „koleżanka”… samotności. Praktyka drwi sobie z takich romantycznych fantasmagorii. Szkoda, pozostaje nadzieja, która tym różni się od szaleństwa, że trwa wiecznie.

 

 ...miłość, to nie rycerz, nie używa zbroi,

   lecz zanim ją dopadniesz nieźle cię wydoi...