W roku 1913 zdobywca nagrody Nobla, Ramon y Cayal ogłosił, że nasz mózg nie może się rozwijać, że nasze możliwości umysłowe i emocjonalne są raz na zawsze ustalone. Innymi słowy autorytarnie stwierdził, że nie jesteśmy w stanie przekroczyć pewnej granicy wyznaczonej przez zasoby, z którymi się urodziliśmy.


 


Odkrycia naukowe końca XX-go wieku wskazują, że Ramon y Cayal jednak (i na szczęście!) nie miał racji. Okazuje się, że nasz mózg jest bardzo plastyczny, może się rozwijać, może nawet zmieniać swoją strukturę przez cały okres naszego życia. Co więcej, udowodniono, że poprzez regularne ćwiczenia możemy wpływać na jego funkcjonowanie, uzyskiwać trwałe zmiany w jego “siatce”, a w wyniku tego wpływać na nasz stan umysłowy, emocjonalny i duchowy.


 


W roku 1973 dr. Gerald Oster opublikował w magazynie "Scientific American" przełomowy artykuł pt. “Auditory Beats in the Brain”. Artykuł ten opisywał efekty działania tzw. “binaural beats”, czyli dźwięków o rożnej częstotliwości równocześnie stymulujących nasz mózg.


 


Jak to możliwe?


 


Oster przeprowadził serię badań polegających na tym, że danej osobie przekazywano do jednego ucha dźwięk o częstotliwości, powiedzmy, 200 Hz, a do drugiego dźwięk o częstotliwości 210 Hz. Otóż okazało się, że za każdym razem nasz mózg z czasem zaczynał generować częstotliwość, która była różnicą powyższych dwóch! 


 


W tym samym czasie Robert Monroe (Monroe Institute of Applied Sciences) przeprowadził tysiące eksperymentów używając badań EEG do monitorowania fal mózgowych badanych osób. On również potwierdził, że poprzez stymulowanie narządu słuchu rożnymi częstotliwościami można stymulować prace naszego mózgu. Co więcej, potwierdził on, że do częstotliwości różnicowej dostosowuje się nie tylko ta część mózgu, która jest odpowiedzialna za kontrolę zmysłu słuchu, nie tylko jedna z naszych półkul mózgowych, ale CAŁY MÓZG, obydwie półkule równocześnie rezonują falami o tej samej częstotliwości, amplitudzie i są absolutnie zgodne w swych fazach. To doprowadziło m.in. do stworzenia pojęcia tzw. “whole brain functioning”, tzn. sytuacji, w której w równym stopniu pracują obydwie półkule naszego mózgu.