Owszem, telepraca.

Telepraca, czyli praca zdalna, robi furorę na świecie. Choć w Polsce dopiero raczkuje, korzyści jakie ze sobą niesie wydają się niezaprzeczalne.

Najwięksi optymiści w telepracy widzą same zalety, przede wszystkim duże oszczędności dla firmy, której pracownicy wykonują telepracę. Nie trzeba tworzyć stanowisk pracy, kupować sprzętów, itp. Pracownik nie traci czasu na codzienne dojazdy. Nie wydaje pieniędzy na benzynę lub bilety. Znika zatem problem odległości. A przecież niekiedy pracownicy dojeżdżają nawet po 150 km dziennie do firm w dużych miastach.

Barierą w telepracy jest przede wszystkim wciąż ograniczony dostęp do Internetu.
Z sieci korzysta blisko 40% Polaków, ale to wciąż jest znacznie mniej niż w krajach Europy Zachodniej. Drugim utrudnieniem jest prędkość łączy, która pozostawia Polskę daleko w tyle za krajami europejskimi. Na szczęście proporcje te ulegają szybkiemu zmniejszaniu, m.in. na skutek znacznego spadku cen usług dostępu do Internetu.

Perspektywy telepracy są ogromne.

Szacuje się, że na całym świecie w trybie telepracy pracuje ok. 60 mln osób, z czego połowa to Amerykanie. W Europie prym wiodą kraje skandynawskie. Nie powinno to dziwić, biorąc pod uwagę penetrację internetu sięgającą tam 80%.

Telepraca szansą na aktywizację wielu osób, w tym niepełnosprawnych.

Polska jest liderem w statystyce dotyczącej ilości osób niepełnosprawnych na 1000 mieszkańców. Zdecydowana większość z nich na skutek problemów z samodzielnym poruszaniem pozostaje bez pracy. Telepraca otwiera przed nimi zupełnie nowe możliwości. Dzięki nim pracodawcy zyskują pracowników, a ponadto korzystają z przywilejów podatkowych, jakie niesie ze sobą zatrudnianie osób niepełnosprawnych.
Inną grupą osób, które mogą korzystać z dobrodziejstw telepracy, są kobiety pozostające na urlopach macierzyńskich i wychowawczych. Długa przerwa w pracy nie zawsze działa korzystnie. Mając możliwość wykonywania pracy na część etatu nie traci się kontaktu z firmą, a jednocześnie można zarobić dodatkowe pieniądze.
Dzięki telepracy można aktywizować osoby, które z różnych względów tej pracy nie mają. Mając na uwadze, że Polska ma najniższy wskaźnik osób aktywnych zawodowo w Unii Europejskiej (pracuje 52% Polaków w wieku 16-65 lat), pole do działania jest ogromne.