Odpowiedź z USC nie tylko zdumiewa. Powoduje, że oczy okrągleją niczym talarki, a miano-wicie: „(…) Pan Sławomir Waszczyński (…) pełni jednocześnie – od dnia 1 listopada 2004 r. – obowiązki Dyrektora Biura Dyrektora Generalnego. Oznacza to, że stanowisko nie zostało jeszcze obsadzone. Wymagania na to stanowisko były trzykrotnie przesyłane do UP RP (28 stycznia 2004 r., 13 sierpnia 2004 r. oraz 26 stycznia 2005 r.) w celu uzgodnienia. (…) Na ostatnie pismo Szefa Służby Cywilnej ( z dnia 26 stycznia 2005 r.) nie wpłynęła dotychczas odpowiedź (...)”

Czy na poprzednie pisma prezes Alicja Adamczak była uprzejma odpowiedzieć, autor jakby za-pomniał poinformować. Fakt pozostaje faktem, że do chwili obecnej stanowisko obsadzone jest przez „p.o.” i o konkursie nadal nie słychać.

Wynika z tego ni mniej ni więcej, że prezes UP RP, Alicja Adamczak, ma w nosie Szefa Służby Cywilnej, całą tę ustawę o służbie cywilnej, system demokratycznego państwa prawnego razem z art. 7 Konstytucji na czele, co to podobno nakazuje każdej władzy działać na podstawie i w granicach prawa. Tu granicą i podstawą działania okazuje się być widzimisie wysokiego urzędnika państwowego. Jednocześnie instytucję państwową uznał za zagrodę z jakiejś mieściny, a wyższe stanowiska w administracji rządowej potraktował niczym funkcję wodzireja na weselu w remizie.

Najzabawniejsza jest próba racjonalizacji tych jasełek rządowych przez drugiego urzędnika z USC. Na pytanie o wyjaśnienie tak frapujących awansów na stanowiskach dyrektorskich, z kolei dyrektor Sekretariatu szefa S.C., Magdalena Budkus, taki czyni wykład:
„(...) W odpowiedzi (…) informuję, że kwestie powierzania obowiązków członkom korpusu służby cywilnej w sytuacji gdy na wyższym stanowisku w służbie cywilnej jest wakat albo osoba zajmująca wyższe stanowisko przebywa na urlopie bezpłatnym lub wychowawczym uregulowane zostały w ustawie z dnia 17 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy o służbie cywilnej oraz niektórych innych ustaw (…) Przed dniem wejścia w życie ustawy (…) powierzenie obowiązków dyrektora departamentu i jego zastępcy możliwe było w drodze porozumienia stron stosunku pracy.(…)”.

Pani M. Budkus, trzeba trafu też „p.o.”, była uprzejma pominąć całkowitym milczeniem fakt wielo-letniego lekceważenie przez wysokiego urzędnika państwowego własnego Szefa i prawnych obowiązków , a na dodatek, świadomie czy nie, pomieszała przepisy ustawy sprzed i po nowelizacji.