Kolejna kwestia, jak rozpoznać tego naszego Tadka nr 2? Może powinnyśmy same o niego zawalczyć? Czy sam spadnie jak grom z jasnego nieba? Ja nie szukam, wierze w przeznaczenie. Ale nie stronie też od miejsc, gdzie mógłby się on obracać. Bawię się nie po to, żeby znaleźć Tadka ale dla samej zabawy. Tadek może kiedyś, gdzieś przy okazji. I na koniec małe pocieszenie, przeznaczenie nie ominie nas na pewno, chyba że same uciekniemy mu sprzed nosa i nie wykorzystamy drugiej szansy danej nam przez los. Tak więc, kobitki, nieszczęśliwie zakochane, bądź nie zakochane w ogóle, od dzisiaj z szeroko otwartymi oczami kroczymy przez życie i wykorzystujemy każdą szanse, każdą okazje na szczęście!