Naprawdę tego nie rozumiem - z osób, które pracują u mnie w wydziale tylko ja urodziłam się w Warszawie. Reszta przyjechała tu pracować. I co? Potrafią tylko narzekać! Że kasa kiepska, a mieszkania drogie! W pracy trzymają się z kolegami ze swojej wsi, po robocie idą na piwo całymi wsiami - no naprawdę, żeby się tak zachowywać, nie musieli przyjeżdżać do Warszawy! – pisze na swoim blogu Mirka.
Wszystko to tworzy nie tylko napięcia, ale także podziały wśród mieszkańców. Studenci pochodzący spoza warszawy dużo częściej imprezują z ludźmi mieszkającymi w akademikach ponieważ wiedzą, że nie zostaną tam wyśmiani, nazwani wieśniakami czy nawet pobici za to, że nie kibicują Legii czy Polonii. Na podziały wpływa też fakt, że przyjeżdżając gdzieś na początku łatwiej nawiązać nam kontakt z innymi ludźmi, którzy nie znają nikogo w mieście, niż z jego rdzennymi mieszkańcami posiadającymi paczki znajomych, z którymi się trzymają. Jedno zjawisko napędza drugie i powstaje w ten sposób błędne koło.
Napięcia i podziały to jednak nic przy tym, co dzieje się na ulicach, szczególnie wieczorami. Parkując samochód w niestrzeżonym miejscu ryzykujemy, że wróciwszy zastaniemy go porysowanego, z wyłamanym lusterkiem a nawet przebitą oponą. Skargi kierowców, których po przyjeździe do stolicy spotkała taka niemiła niespodzianka pojawiają się w Internecie kilka razy na dzień. Natomiast Warszawscy patrioci uważają, że to jest odpowiednia nauczka dla chamstwa ze wsi, które nie tylko powoduje korki, ale nie stosuje się do przepisów drogowych i utrudnia ruch. Nie tylko samochód może się stać ofiarą ksenofobii, ale zagrożone jest też nasze bezpieczeństwo. Praga, o której od zawsze krążyła opinia, że nocą nie powinno się tam wychodzić samemu na ulicę straciła swoją hegemonię na tym polu. Praktycznie na całym terenie miasta możemy dziś zostać zatrzymani przez kilku wyrostków, i zapytani skąd jesteśmy. Od udzielonej odpowiedzi zależy czy zostaniemy przepuszczeni, czy też przyjdzie nam pożegnać się z telefonem, portfelem, a czasem nawet ze zdrowiem.
W oczach warszawiaków - przyjazd na stałe do stolicy to społeczny i zawodowy awans. Ludzie, którym się to udało powinni więc być wdzięczni za szansę jaką dostali od losu i z uniżeniem działać dla dobra miasta. Płacenie podatków to podstawa, ale wymagania są szersze aż do pełnej asymilacji. Natomiast mieszkańcy pozostałych rejonów kraju uważają, że zamiast wdzięczności za to, że kreatywni młodzi ludzie ciągną do miasta i sprawiają, że tak prężnie się ono rozwija – spotkać się można jedynie z niechęcią. Nie wiadomo do końca jak można by było rozwiązać ten problem, ale getta dla osób pochodzących z zewnątrz, czy stworzenie jakiegoś muru warszawskiego raczej nie przyniesie pozytywnych efektów. Natomiast jeśli wszystko będzie podążało w tym kierunku, kto wie czy w przyszłości nie czeka nas nowe rozbicie dzielnicowe.