W błękitach oczu
Niebo ukryte
Złapane w chwili
Pokonania szczytów
Gdy jaźń z marzeniami
W jedno się spowiły...

Aby poskromić
Strachu uwielbienie
Moce największe
W piersiach się skupiły...
Cichutko zasiały
W zachwycie potoku
Ziarenko pragnienia
Wiecznych tam powrotów

Do tych skał wyniosłych
Do tych szlaków trudnych
Na których szare troski
Gdzieś się pogubiły...
Na których obraz smutny
Wiatry gdzieś rozniosły...

Abyś w zdobywaniu doznał ukojenia
Abyś w echa pomruku znalazł odpowiedzi
Na wieczne pytania
- co przy tobie jak cienie -
O cel dróg swoich i swego istnienia...