Droga wojownika opiera się na odwadze i nieustraszoności, która nie jest brakiem lęku, ale gotowością na spotkanie się z samym sobą , również ze swym smutkiem, strachem , to przekraczanie strachu i otwieranie na całą prawde o sobie , na stopniowym akceptowaniu swej materialności w sposób mądry , bez ulegania ego , bez poddawania się swej materialności , bez spryciarkiego wygodnictwa. Droga wojownika ambitnie , samodzielnie szukającego sensu życia i samorealizacji to niesamowita ciągła przygoda i odkrywanie wciąż coś nowego o życiu , ludziach , o sobie , o Bogu i wszechświecie.

Natomiast spryciarskie unikanie konfrontacji z przykrymi stronami życia zadowolonego ze swojej przebiegłości egoisty jak każde działanie oparte na strachu okupowane jest sporą ceną, stratą jakości życia i relacji z innymi , odkrywane dopiero po fakcie. Życie jest genialnie urządzone, bo liczy się na każdym kroku odwaga, a każde tchórzostwo słono kosztuje. Życie każdy krok genialnie weryfikuje i to co naprawdę cenne zawsze zawdzięcza się sobie , swej odwadze. Prawda zawsze się obroni , a za prawdziwym sukcesem  stoi autentyczna odwaga wolna od mieszczańskich asekuracji. Wojownik to rozumie i nigdy nie cofa się przed prawdą, zdarzeniami życia w jego pełni, z niczego nie rezygnuje z samego asekuracyjnego strachu czy  kompromisu.

Droga wojownika wynika więc ze świadomości celu i sensu tego życia materialnego opartego na walce światła z ciemnością i sensu samodzielnego wygrania tego życia zgodnie z zasadami prawości poprzez samostworzenie się na obraz boski. Droga wojownika rozpoczyna się po osiągnięciu dojrzałości duchowej to jest świadomości wolności od innych , celu i sensu życia ,  istnienia zaślepienia ego, wolności umysłu oraz wolności ducha i opieraniu się na sobie.

 Dojrzałośc duchową można osiągnąć poprzez medytacje , ale z czystymi, szczytnymi intencjami poznania samemu, wszystkiego  : Boga , siebie , celu życia , swej natury itd. Tylko samodzielne odkrycie przez wgląd daje wolność , a więc dojrzałość duchową czyli prawdziwą duchowość , a nie zabawę w odkrywanie w medytacji nowych przyjemności, samych atrakcji jak w ziemskiej drodze. Bycie wojownikiem to wiara w siłę i potęgę swego ducha i innych oraz udowadnianie tego swoim postępowaniem . Natomiast bycie egoistą to wiara , że każdy ma mentalność sprzedajnej prostytutki i że każdego można kupić.