Jestem bestią z natury wybredną. Mało który serial miał okazję wciągnąć mnie na tyle, bym śledził go odcinek po odcinku. Poza obejrzanymi za czasów matury dziewięcioma sezonami Z Archiwum X, w ostatnich miesiącach były to: Prison Break (z szacunku dla czytelników nie użyję polskiego tytułu), Terminator: Kroniki Sary Connor i… House M.D. O dwóch pierwszych przeczytacie być może innym razem, jako że ich poziom waha się z tygodnia na tydzień. Dziś zaś o prawdziwym fenomenie, jaki stanowi pewien nietypowy lekarz i jego ekipa diagnostyczna.
W ramach wstępu: House M.D., znane u nas jako Dr House i emitowane przez telewizyjną “Dwójkę”, jest serialem stworzonym przez Davida Shore’a, a wyprodukowanym przez tegoż we współpracy z Bryanem Singerem. Głównym bohaterem serii jest Dr Gregory House (w tej roli brytyjski aktor Hugh Laurie), dość cyniczny geniusz medycyny, kierujący własnym oddziałem diagnostycznym w fikcyjnym szpitalu Princeton-Plainsboro. Przez poszczególne odcinki mamy możliwość oglądania kolejnych ciężkich do rozwiązania przypadków, a przy okazji śledzenia losów kilku innych lekarzy: Jamesa Wilsona (zagranego przez Roberta Sean Leonarda), onkologa, a prywatnie jedynego prawdziwego przyjaciela House’a; trójki należącej do ekipy diagnostycznej Gregory’ego - Roberta Chase’a (Jesse Spencer), Allison Cameron (Jennifer Morrison) oraz Erica Foremana (Omar Epps); oraz przesympatycznej administrator szpitala, Lisy Cuddy (Lisa Edelstein).
House M.D. zostało dość gorąco przyjęte przez krytyków, a od czasu swej premiery wciąż zyskuje wysokie noty. W okresie jego emitowania w latach 2007-08 w Stanach Zjednoczonych, produkcja była najpopularniejszym serialem emitowanym w telewizji. W starciu z innymi typami produkcji telewizyjnych, większą oglądalność miały tylko: American Idol oraz Dancing with the Stars. Perypetie House’a otrzymały też kilka nagród i nominacji, w tym Primetime Emmy Awards, Golden Globe Awards czy Peabody Award.
Za najciekawszy element serialu uważam wszechobecne w nim nawiązania do popkultury. Twórcy Dr House nie ukrywają, iż ich inspiracją dla stworzenia tej produkcji były przygody Sherlocka Holmesa, bohatera powieści i opowiadań kryminalnych autorstwa Sir Arthura Conan Doyle’a. Podobieństwa i aluzje można odnaleźć na przestrzeni wszystkich przedstawionych historii - i House, i Holmes nie akceptują spraw, które uważają za nudne i zbyt proste. Obaj w dużym stopniu korzystają z zasad psychologii, mieszkają w apartamencie o adresie 221B, grają na jakimś instrumencie (Sherlock na skrzypcach, Gregory zaś na gitarze i pianinie), a przede wszystkim obaj mają swe uzależnienia - detektyw nadużywa kokainy, podczas gdy lekarz środka przeciwbólowego, Vicodinu.