Alaska, niczym Cyganka przepowiadająca przyszłość, podstępnie wkradła się w moje życie. Oszołomiła mój umysł i zawładnęła moim sercem. Dała mi szansę zrealizować wartość kultywowaną w mojej rodzinie. Co więcej, umożliwiła mi doświadczenie wspólnoty ze światem natury. Wspólnoty, która najprawdopodobniej drzemie w każdym, ponieważ łączy nas dziedzictwo doświadczeń poprzednich pokoleń. Ślad przyjmujący postać archetypu. Myślami wracam do czasu, kiedy jadąc samochodem po rzadko uczęszczanej alaskijskiej drodze, która zdawała się nie mieć końca, w mojej głowie brzmiały niczym dzwon słowa – podróże kształcą. Szczera prawda! Z jednej strony dają możliwość poznania kultury, osób i zwyczajów, a drugiej strony dostarczają nam wiedzy o nas samych.

Z każdej podróży wracamy bogatsi. O ile? To już zależy od naszych dobrych chęci!