Z pewnością ława mogła mieć też pewne uprzedzenia. Otoczenie rodzinne, znajomi mogli namawiać "swojego" przysięgłego do podjęcia określonej decyzji. Jednak w przypadku wyniku 11-1 ciężko mówić o jakichkolwiek wątpliwościach co do postanowienia kary. Choć niewątpliwie decyzja nie była jednomyślna.

Wypada też zastanowić się nad tym, dlaczego wielu Polaków raczej broni Jakuba T. Przyczyn może być wiele. Po pierwsze – niejasności zaistniałe w materiale dowodowym. W tym przypadku zasada domniemania niewinności może dla niektórych jednoznacznie wskazywać na konieczność oczyszczenia z zarzutów podejrzanego. Po drugie występuje też pewien czynnik społeczny. Jeden Polak, sam na Wyspach, wspierany jedynie przez paru sojuszników kontra 100-tysięczne miasto, które, choć tego nie prezentuje jawnie, wydało już wyrok na naszego obywatela. Poczucie tożsamości narodowej i pozorna bezbronność Poznaniaka mogą wywoływać w mieszkańcach naszego państwa chęć poparcia Jakuba, mimo braku zdecydowanych dowodów niewinności. No i wreszcie przekonanie siedzące w wielu z nas, że Polak potrafi najlepiej. Niejeden mieszkaniec kraju znad Wisły z pewnością twierdzi, iż jedynie polski sąd mógłby podjąć sprawiedliwą decyzję. A ci Anglicy to przecież w ogóle się nie znają i krzywdzą naszego...

Jak widać, sprawa ma wiele aspektów, które powodują, że wokół procesu narodziło się tyle emocji. Nie mieszkam w Exeter, nie mnie oceniać sprawiedliwość podjętej decyzji. Ale sprawność i bezkonfliktowy charakter całego postępowania są wyraźnym dowodem, iż sądownictwo angielskie jest lata świetlne przed naszym. No i standard więzień jest wyższy, więc całkiem prawdopodobne, że Jakub zdecyduje się odbyć karę jednak na terytorium Wielkiej Brytanii. Do czego ma prawo.