Z powyższych relacji wynika, że znajomość Polski wśród obcokrajowców rzeczywiście jest średnia. A jednak to wciąż wersja optymistyczna. Część mieszkańców kuli ziemskiej (i to tych cywilizowanych) nie wie nawet, że istnieje taki kraj. Znajomy powiedział mi, że kiedy był w USA imigranci (aby nie pogarszać nadszarpniętego już wizerunku amerykańskiego szkolnictwa) pytali go w jakim stanie leży Polska. Osobiście spotkałam się z poglądem, że Polska to kraj afrykański lub też, że sąsiadujemy z Mołdawią. 

Jak więc z tą Polską jest? Trudno jednoznacznie okreslić. Pewne jest jedno: niewielu Włochów, Amerykanów, Argentyńczyków czy Hiszpanów kojarzy nazwisko Anny Fotygi czy Radosława Sikorskiego. Wśród przeciętnych obcokrajowców wizerunek Polski tworzymy przede wszystkim my – przeciętni Polacy. Warto o tym pomysleć, zanim zaczniemy edukować Europejczyków w dziedzinie wypraszania/żegnania osób nieporządanych w dosadny, nie do końca kulturalny sposób. Chcąc, niechcąc przebywając na obczyznie każdy z nas jest polskim ambasadorem.