Ludwik Pasteur (francuski mikrobiolog - XIX wiek) w pierwszym okresie swojej działalności naukowej uważał, że każda choroba powstaje na skutek infekcji jednym z zarazków chorobotwórczych, czyli że to zarazki są odpowiedzialne za powstanie wszelkich chorób. Twierdził też, że odkrycie odpowiednich środków niszczących poszczególne typy bakterii może doprowadzić do pozbycia się niemal wszystkich chorób. Teoria stworzona przez Pasteur`a sprzyjała traktowaniu organizmu ludzkiego jak zespołu niezależnych narządów i znacząco przyczyniła się do ukształtowania obecnego paradygmatu w medycynie. Dzięki temu ten uczony uważany jest za najważniejszą postać współczesnej medycyny.
Co ciekawe, Pasteur tuż przed śmiercią uznał, że się mylił. Doszedł do wniosku, że przyczyną schorzenia w większym stopniu jest środowisko wewnętrzne niż bakterie. Jeśli zaatakowany organizm żywy jest słaby, mikroorganizmy mogą się w nim zadomowić. Odporność na zarazki jest wynikiem wielu czynników: higieny, jakości pokarmów, stresu, stanu środowiska naturalnego, dziedziczności i kondycji psychicznej. Autorem teorii, do której pod koniec życia skłaniał się Pasteur, był:
Claude Bernard - XIX-wieczny fizjolog traktujący organizm człowieka jako całość, która nie jest tożsama sumie części składowych. Wykazał, że dla zachowania zdrowia kluczowe znaczenie ma homeostaza, tzn. zdolność do utrzymania stanu równowagi środowiska, w którym zachodzą procesy biologiczne.
Niestety poglądy C.Bernard`a nie pasowały do oficjalnego paradygmatu medycyny i zostały skutecznie zdyskredytowane. Dopiero teraz - po ponad 100 latach syntetycznego traktowania zdrowia, podejście holistyczne zyskuje na znaczeniu.
Leki chemiczne działają silniej i szybciej od leków roślinnych.

To bardzo ułatwia obserwację skutków ich stosowania oraz tzw. wnioskowanie naukowe. Istotna w tym jest niewątpliwie wygoda jaką zyskali farmakolodzy badający oddziaływanie leków na organizm i lekarze ordynujący medykamenty będące pojedynczymi substancjami leczniczymi. W ten sposób znacznie ograniczona została ilość możliwych interakcji (kombinacji) i rezultatów stosowanych lekarstw.
Problem polega na tym, że nie zawsze wszystkie skutki działania pojawiają się natychmiast. Te niepożądane trudno skojarzyć od razu z lekiem podanym kilka dni, czy kilka tygodni wcześniej, albo stosowanym od czasu do czasu w ciągu wielu lat.

Skutki uboczne działania lekarstw to poważna pozycja wśród przyczyn zgonów porównywalna z wypadkami i działaniami wojennymi.