Wierzę, że nie musimy wchodzić w szczegóły kryzysu, jaki dotyka w szczególności stosunki pomiędzy społeczeństwem irackim a wspólnotą chrześcijańską, zwłaszcza, gdy wiadomości o tej trudnej sytuacji stanowią w mediach międzynarodowych codzienny punkt programu":

1. Strata możliwości znalezienia pracy przez chrześcijan, jako wynik sekciarskiej polityki, która charakteryzuje postępowanie rządu irackiego od kwietnia 2003 roku.

2. Przyjęcie polityki zatrudnienia opartej na uprzedzeniach, wobec czego dobrze wykwalifikowani chrześcijanie są pozbawieni równego dostępu do stanowisk rządowych, które są w zamian obsadzane przez ludzi lojalnych wobec partii rządzących. Bezpośrednio odmawia im się tych stanowisk lub są nękani w czasie pracy, co ma na celu zmuszenie ich do opuszczenia stanowiska lub nawet porzucenia swojego zawodu, jak to miało miejsce w przypadku fabryk kamienia i marmuru w Mosulu, które w tej chwili marnują się, gdyż ich chrześcijańscy właściciele nie mogą nimi zarządzać, ani ich sprzedać.

3. Chrześcijanie są podatni na nękanie społeczne, które zostało narzucone przez status quo ich słabego statusu społecznego w stanie obecnego bezprawia, gdzie są tacy, którym udało się rozwiązać swoje problemy przy pomocy siły zamiast w sądzie.
4. Chrześcijanie są zmuszani do przestrzegania surowych zasad islamu w regionach kontrolowanych przez religijnych panów i władców plemion.

5. Używanie materialnych nacisków przez gangi kryminalne zmusza ich do opuszczenia Iraku lub schronienia się we względnie bezpiecznym regionie - Autonomii Kurdyjskiej.
6. Brak jakiegokolwiek chrześcijańskiego przedstawicielstwa politycznego, posiadającego jednolitą wizję zapewnienia wsparcia chrześcijanom i występowania w obronie ich praw.
7. Wzmaganie się uczucia nienawiści, w wyniku nieznacznego zachowania na pewnej części irackich społecznych sektorach, na których chrześcijanie współpracują z siłami koalicji, z którymi dzielą religijne przekonania chrześcijańskie.

8. Wymuszone przemieszczanie się chrześcijan z wiosek zajmowanych następnie przez muzułmanów, w wyniku podżegania przez islamskich duchownych, zwłaszcza w Bagdadzie i Mosulu, z powodu porażki rządowej administracji w dziedzinie zarządzania codziennym życiem obywateli.