W tradycji rosyjskiej, gdzie ogromna większość ludzi jest wyznania prawosławnego swoich zmarłych wspomina się w niedzielę wielkanocną. Tego dnia Rosjanie całymi rodzinami gromadzą się przy grobach swoich najbliższych.
Całkiem inny charakter Święto Zmarłych ma w krajach Ameryki Łacińskiej i Południowej. Tamtejsi katolicy- a jest ich bardzo wielu, bo to właśnie na tym kontynencie żyje ich najwięcej obchodzą te dni odmiennie niż Europejczycy. Korzenie tamtejszych obchodów wywodzą się z antycznych kultur zamieszkujących niegdyś te tereny: Azteków, Majów, Purepechas, Nahuas i Totonacas i są z nimi połączone. Pilnują tego zwłaszcza rdzenni mieszkańcy tego obszaru. Obecnie w krajach tych Święto Zmarłych łączy w sobie elementy kultur indiańskich i hiszpańskiej i ma charakter przede wszystkim bardzo radosny.

Należy wiedzieć, że obchodzenie Święta Zmarłych i Zaduszek w pierwszych dniach listopada narzucili w XV wieku pierwotnym mieszkańcom tych krajów hiszpańscy konkwistadorzy.

Obecnie największe obchody wspomnianego święta odbywają się w Meksyku. W kraju tym dzielą się one też na dwie części. Pierwsza odbywa się 31 października i 1 listopada. Dotyczy zmarłych dzieci, które są nazywane aniołkami. W drugiej kolejności wspomina się dorosłych i ma to miejsce 1 i 2 listopada.

Meksykańskie obrzędy ku czci zmarłych trwają też wiele dni. Około dwa tygodnie przed świętami pojawiają się w sprzedaży szkieleciki, trupie czaszki, maski śmierci i upiorów. Są one przeznaczone do dekoracji domów oraz na prezenty. Robi się je z cukru, czekolady, ciasta, gumy do żucia, gipsu, plastiku oraz drewna. Każda z nich ma też swój podpis na przykład: „już wkrótce", "czy mnie poznajesz?" lub "oczekuje cię", "przytul mnie". W większych sklepach i centrach handlowych są dekoracje przedstawiające cmentarze, trumny oraz podobizny demonów i trupów. W tym czasie w domach robi się porządki przygotowując go do odwiedzin dusz zmarłych krewnych. W pierwszy dzień święta rodziny spotykają się na wspólnej kolacji. W domach budują ołtarze w honorze dla swoich zmarłych. Stawia się na nich fotografie, lichtarz ze świecami, kadzidło z żywicą sosny, kwiaty, jedzenie i picie, aby zmarły, kiedy przyjdzie w nocy, mógł przypomnieć sobie zalety ziemskiego życia. W tym dniu przygotowuje się również słodki chleb i czaszki z cukru, które następnie daje się w prezencie znajomym z wypisanym na ich czole imieniem obdarowywanego. Ponadto Meksykanie wierzą, że niewidzialne dusze, które żywią się tym, czego nie widać, jak na przykład zapachem potraw po przebyciu długiej drogi z zaświatów są głodne. 1 listopada po południu rodziny udają się na cmentarze. Ozdobić groby kwiatami i wieńcami z liści palm oraz pomarańczowymi kwiatami znanymi jako xempazuchitl. W dzień zaduszny przynosi się tam też pokarmy a przy grobach dzieci kładzie się ich zabawki, ubranka i buty. Dzień ten w Meksyku to nie tylko wspominania zmarłych, ale też długie rozmowy z krewnymi i znajomymi. Panuje przekonanie, że w tym dniu można nawiązać kontakt ze zmarłymi. Robi się to przez prowadzenie rozmów z nimi i śpiewaniu ich ulubionych piosenek. Wtedy też Meksykanie ożywiają cmentarze śpiewami serenad.