tujeczka - tuiczka tujka tuja tujsko - tuisko
tulejeczka - tuleiczka tulejka tuleja tulejsko - tuleisko
uklejeczka - ukleiczka uklejka ukleja uklejsko - ukleisko
żmijeczka - żmiiczka żmijka żmija żmijsko - żmiisko,
przy czym zgrubienia z literą i mają o jedną sylabę więcej, niż z literą j.
   Pan mazgaj, pani mazgajka, ale jedno z nich w wielkim wydaniu, to mazgajsko lub mazgaisko; zdrobnialej raczej mazgajeczek - mazgajeczka, niż mazgaiczek - mazgaiczka. Gdyby powstał jakiś ruch zapoczątkowany w kafejce, to mógłby się nazywać kafeizm. Mała kafejka, duża kafeja, ale ogromne kafejsko albo kafeisko, malutka kafejeczka albo kafeiczka.
   Poza rodzajem żeńskim można znaleźć inne przykłady, choćby: tramwajeczek - tramwaiczek tramwajek - tramwaik tramwaj tramwajsko - tramwaisko.
   Osobnym a trudnym zagadnieniem jest dopełniacz liczby mnogiej rzeczowników rodzaju żeńskiego o zakończeniu -ja w mianowniku liczby pojedynczej. W dopełniaczu liczby pojedynczej mają zakończenie -i, ale w liczbie mnogiej albo -i, albo -j lub także autorzy słowników dopuszczają oba te zakończenia. Na stu polonistów z pewnością kilku popełni błąd (a jakiż to jest błąd, skoro uznani twórcy w wielu przykładach prezentują odmienne postawy?).
   A zatem -
aleja, tej alei, tych alei albo alej oraz: boja boi boj; chryja chryi chryj; epopeja epopei epopej; faja fai faj; keja kei kej; knieja kniei kniej; koja koi koj; leja lei lej; nadzieja nadziei nadziej (także imię); odyseja odysei odysej; ostoja ostoi ostoj; Pompeja (także Pompeje) Pompei Pompej; paranoja paranoi paranoj; reja rei rej; sekwoja sekwoi sekwoj; soja soi soj; szałamaja szałamai szałamaj; szyja szyi szyj; tuja tui tuj; trója trói trój; tuleja tulei tulej; ukleja uklei uklej; zawieja zawiei zawiej; zbroja zbroi zbroj; zgraja zgrai zgraj; żmija żmii żmij.
   Czyżby zgrubienie mozaja (od mozajka) miałoby w dopełniaczu liczby pojedynczej postać mozai, zaś w dopełniaczu liczby mnogiej mozai albo mozaj?
   Czy przechodzenie litery j w literę i jest czymś niezwykłym w naszym języku? Nie, wszak znamy: epopeja - epopeista Europejka - europeizm gaj - gaik Hebrajka - hebraizm Himalaje - himalaizm klej - kleik kolej - kolei krój - kroi kraj - kraik maj - mai mój - moi napój - napoi niepokój - niepokoi paranoja - paranoik raj - raik rój - roi sklejka - sklei słój - słoik stój - stoi strój - stroi tramwaj - tramwaik twój - twoi wybój - wyboisty zastój - zastoina zwyczaj - zwyczaik. Od nazwisk Bareja i Okrzeja można utworzyć hasła bareizm i okrzeizm.