Narodowa solidarność, przykład czwarty – Puerto Rican’s.

Raul Diaz pracował w fabryce produkującej śruby i nakrętki w północnej części Chicago zwanej Buck Town. Był moim sąsiadem płot w płot. Razem po pracy siadaliśmy po obu stronach niskiego płotka, każdy na swoim yardzie popijając zimnego Budweisera. Pewnego wieczora do Raula zwalili się kumple z żonami. Na yardzie zrobili sobie grill’a. Pili dużo piwa i Tequili z limonkami i solą. Najpierw rozmawiali śmiali się potem zaczęli się kłócić po hiszpańsku. Z tego co zrozumiałem chodziło o pieniądze, potem zaczęli się naparzać. W końcu jeden wyciągnął nóż i zaczął dźgać na wszystkie strony. Byli ranni. Kobiety wrzeszczały w niebo głosy dzieciaki płakały , aż  zjechały się copsy czyli policja. Parę minut wcześniej ci krewcy Latynosi pałali chęcią unicestwienia jeden drugiego, jak tylko zjawiła się policja wszyscy jak jeden mąż stwierdzili , że absolutnie nic się nie stało, kolega się skaleczył otwierając butelkę, żony wesoło dyskutowały, a mężczyźni obejmując się przyjaźnie pożegnali policjantów.


Konkluzja
Wielokrotnie pytałem obcokrajowców o ich stosunek do Polaków. Pytałem jak oni nas widzą jak odbierają nasze przywary, ale i zalety. Zawsze uzyskiwałem odpowiedzi niezwykle przychylne. Czasem nie szczere, ale zawsze pełne przyjaznego stosunku do naszego narodu. Jedną z cech, które Amerykanie, Brytyjczycy czy Latynosi cenią sobie w naszym narodowym charakterze jest solidarność, szczerość, poświęcenie,  waleczność i bezgraniczne oddanie słusznej sprawie.

Czyżby to były rzeczywiście nasze cechy narodowe?
Parę miesięcy temu obiegła cały niemal świat informacja o obozach pracy dla niewolników z Polski organizowanych na południu Włoch. Najbardziej szokującą informacją jaką przekazały światowe agencje była ta , iż w obozach mordowano ludzi. Doprowadzano ich na skraj rozpaczy, traktowano jak zwierzęta, gwałcono i poniewierano.

Kto zgotował Polakom we Włoszech taki los? Polacy!